________________
पद्मपुराणम्।
२३३
द्विचत्वारिंशत्तमं पर्व । उपकंठेस्य नगरं विदध्मः सुमनोहरं । नैजिकी वनसंभूता गृह्णीमो महिषीस्तथा ॥ ८९ ॥ अस्मिन्नगोचरेऽन्येषामरण्येत्यंतसुंदरे । विषयावासनं कुर्मः परमा धृतिरत्र मे ॥ ९०॥ अस्मिन्निहितचेतस्के नूनं शोकवशीकृते । सहितैः स्वजनैः सर्वैः परिवर्गसमन्वितैः ॥ ९१ ॥ बजानय जनन्यौ नौ त्वरितं न न नाथवा । तिष्ठ सुंदर नैवं मे मानसं शुद्धिमश्नुते ॥ ९२ ॥ स्वयमेव गमिष्यामि शरत्समयसंगमे । प्रतिजाअद्भवां सीतामिह स्थास्यति यत्नवान् ॥ ९३ ॥ ततो लक्ष्मीधरे नने प्रस्थितेऽवस्थिते तथा । प्रेमाीकृतचेतस्कः पुनः पद्मो जगाविति ॥ ९४ ।। समयेस्मिन्नतिक्रांते दीप्तभास्करदारुणे । प्राप्तोऽत्यंतमयं भीमः कालः संपति जालदः ॥ ९५ ॥ क्षुब्धाकूपारनिर्घोषाश्चला जननगोपमाः । दिशोऽधकारयंत्येते विद्युद्धंतो वलाहकाः ।। ९६ ।। निरंतरं तिरोधाय गगनं घनविग्रहाः । मुंचंति के यथा देवा रत्नराशिं जिनोद्भवे ॥ ९७ ॥ विधाय तुंगानचलान्महांतो-धाराभिरुच्चैर्ध्वनयः पयोदाः ।
नभोंगणेऽमी निभृतं चरंतः । क्षणप्रभासंगमिनो विभांति ॥ ९८ ॥ पयोमुचः कोचेदमी विपांडुराः । समीरिता वेगवता नभस्वता ।।
भ्रमंति निष्णातमसंयतात्मनां । मनोविशेषा इव यौवनश्रिताः ॥ ९९ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
