________________
पद्मपुराणम्।
त्रयस्त्रिंशत्तमं पर्व ।
शुष्कपत्राशिनस्तत्र तापसा वायुपायिनः । सीतारूपहृतस्वांता धृतिं दूरेण तत्यजुः ॥ १२ ॥ तानूचुस्तापसा वृद्धाःसांत्ववाचा पुन पुनः । तिष्ठतं यदि नास्माकमाश्रमे शृणुतं ततः ।। १३ ।। सर्वातिभ्यसमेतास्वप्यटवीषु विचक्षिणौ । विश्रभं जातु मागातां नारीश्विव नदीष्विव ॥ १४ ॥ तापसमा दृष्ट्वा पद्मं पद्मनिरीक्षणं । लक्ष्मणं च जहुः सर्व कर्तव्यं शून्यविग्रहाः ।। १५ ।। काश्चिदुत्कंठ्या युक्तास्तन्मार्गाहितलोचनाः । व्रजंत्यन्यापदेशेन सुदूरं विहलात्मिकाः ॥ १६ ॥ मधुरं ब्रुवते काचिद्भवतोऽस्माकमाश्रमे । किं न तिष्ठतु सर्व नः करिष्यामो यथोचितं ॥ १७ ॥ अतीत्य त्रीनितः कोशानरण्यानी जनोज्झिता । महानोकहसंछन्ना हरिशार्दूलसंकुला ॥ १८ ॥ समित्फलप्रसूनार्थं तापसा अपि तां भुवं । न व्रजंति महाभीमां दर्भशचीभिराचितां ॥ १९ ॥ चित्रकूटः सुदुर्लभ्यः प्रविशालो महीधरः । भवद्भिः किं न विज्ञातः प्रकोपं येन गच्छतः ॥२०॥ तापस्योवश्यमस्माभिर्गतव्यमिति चोदिताः । कृच्छ्रेण ता न्यवर्तत कुर्वाणास्तत्कथां चिरं ॥२१॥ ततस्ते भूमहींद्राग्रग्रावत्रातसुकर्कशं । महातरुसमारूदुबलीजालसमाकुलं ।। २२ ।। क्षुदतिक्रुद्धशार्दूलनखविकृतपादपं । सिंहाहतद्विपोद्गीर्णरक्तमौक्तिकपिच्छलं ।। २३ ।। उन्मत्तवारणस्कंधतटस्कंधमहातरुं । केसरिध्वनिवित्रस्तसमुत्कीर्णकुरंगकं ॥ २४ ॥
१०४
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
