________________
स्याद्वाद-सिद्धौ कृतस्य का धर्मस्य का लब्धं हि नापरैः। अस्मिन्मृतेऽन्यलब्धं तु तेन लब्धं कथं भवेत् ॥४॥ पुत्रादिलव्धं तल्लब्धमिति वागेव नार्थवत् । अन्यथा पुत्रभुक्त्येव भुक्तवानस्तु तत्पिता ॥शा व्यवहारेण संवृत्या वा लब्धं तेन चेन्मतम् । संवृति-व्यवहाराभ्यां को नामार्थो विवक्षितः ।।६।। धर्मका फलं लब्धमित्यर्थः किं विवक्षितः । नैवेत्यर्थोऽथवा लब्धं कञ्चिदिति वा भवेत् ।।७।। पूर्वपक्ष-द्वयेऽप्युक्तं दूषणं, स्व-मत-क्षयात् । नेष्टस्तृतीयपक्षोऽपि, तयोरर्थोऽपि नापरः ।।८।। किन्च, का फलं लब्धं न वा किमिति [कथ्यताम्] । [अग्राह्यः फलमस्तीति वाद्यप्रस्तुतसाधनात् ।।६।। नास्ति करॆति चेत्कर्तु: फलाभावोऽभिसम्मतः । फलाभावेऽपि धर्मोक्तेः सम्मता च स्ववञ्चना ।।१०॥ एकत्व-विभ्रमाद्द ही कर्तुरेव फलं वदेत् । नैवं योगीति चेदेवपि स्यात्सोऽपि वञ्चकः ॥ ११॥ [न धर्मे] एक एवायं तत्फली च तदा वदेत् । धर्मोऽकार्यः फलाभावात् कर्तु रित्येव नान्यथा ॥१२॥ किश्चात्र फलसद्भावात्क; लब्धं फलं यदि । अप्य(न्य)संसार(रि)मात्रेण मुक्तस्याप्यस्तु संवृतिः (तेः)॥ यत्कार्य येन सञ्जातं फलं तस्यैव तत्ततः। संसार(रि)[जना] नामेव फलं मुक्तस्य नेत्यसत् ॥१४॥ फलकृत्वेऽपि तत्कत्रो न तु लब्धं हि तत्फलम् । तदापि लब्धमित्युक्तौ मुक्तेनापीति कथ्यताम् ।।१।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
