________________
स्याद्वाद-सिद्धौ कुश्चिकाविव चोत्पन्न-मिथ्या-मणि-धिया कथम् । मणिलभ्यते चेन्नैवं तल्लाभो न हि तद्धिया ॥५॥ गृहान्तमणिमध्यक्षात्पश्यतो मणि-लाभतः । निमित्तं तु मिथ्यादिस्तन्नेष्टाप्तिरमानतः ।। ६ ।। साध्यते विभ्रमै कान्तस्तदन्योपाय-हानितः। पा[रि]शेष्याञ्च न [मानं स्याद्विभ्रमनिषेधने ।। ७ ॥ इति चेत्तद्वयं च स्यान्ना(न्मा)नमिष्ट प्रसाधने । अमानादनुपायादेरसाध्य. किमविभ्रमः ।।८।। ततो यथाऽविनाभावःप्रमाणास्तित्व-साधने। अदृष्टान्तेऽपि निर्णीतस्तथा स्यादन्य-हेतुष ॥ ६ ॥ दृष्टान्त-रहिते कस्मादक्निाभावनिर्णयः] । [अन्यत्र ज्ञात-सम्बन्ध-साध्य-साधनयोर्भवेत् ॥ १० ॥ इति चेत्पक्ष एव स्यादविनाभाव-निर्णयः । विपक्षो(क्षे) बाध-सामर्थ्यात्तांञ्चास्य विनिश्चयः ॥ ११ ॥ पक्षे तन्निर्णयो न स्यात्साध्यस्याप्रतिपत्तितः । साध्य-साधनवित्तौ हि पक्षे तन्निणयो भवेत् ।। १२ ।। अथ साध्यपरि[च्छेदस्तको]दन्यत एव वा । सिद्धमेव भवेत्साध्यं तत्सिद्धयर्थानुमा वृथा ।। १३ ॥ इति चेदविनाभावः साध्य (ध्या)ज्ञानेऽपि गम्यते । तस्य हेतोः स्वरूपत्वात्सामग्रीतोऽस्य निर्णयः ।। १४ ॥ तदभावे त्वनिर्णीतिः क्षणिकत्वादिवद्भवेत्।। ततोऽनुमापि ना सार्था स्यात्तया साध्यस्य [बोध]तः ॥१५॥ अथवा, साध्य-सामान्य-वित्तस्तद्विशेषव(वि)त् । अनुमाहेतुना व्याप्तिस्तसामान्यस्य हीष्यते ।। १६ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
