________________
४२
द्वितीये सूत्रकृतांगे द्वितीय श्रुतस्कंधे षष्ठाध्ययनं .
अर्थ- वली घाईकुमार कहेबे के, (दयावरंधम्मडुगंडमाला के० ) जेमा दया प्रधा न वा धर्मनें निंदता, ( वहाव धम्मपसंसमाला के०) तथा हिंसारूप धर्मनी प्रशं साकरता, (सीनं के० ) याचार रहित एवा, ( एपि के० ) एकने पण ( जेनो ययती के० ) जे कोइ नृप राजा अथवा बीजो कोइ मूढमति धार्मिक पुरुष, पात्रनी बुद्धियें करी जमाडे, तो ( पीयोणिसंजातिकुंड सुरेहिं के०) ते नृप राजा, अथवा बीजो कोइ मूढमति पुरुष होय, ते निशा एटले सदैव कृष्णांधकार रात्रीसमान काल वर्चेले जेमां एवी नरकभूमि नें विषे नरकमांहे जाय. ए वचन सत्य करी जाणं. घनें त कयुं जे देवता याय, ते वात मृषाबे तेवा पुरुषनें असुरनें विषे पण गति न जा वी, तो वैमानिक देवता क्यांथी थाय ! ॥ ४५ ॥ दवे घाईकुमार ब्राह्मणोनो मत परास्त करीनें घागल चाल्यो, एटले एक दंगिया सांख्य मति मव्या, ते एम कहेले के, घ हो कुमार ! तेंरुडूं कीधुं के, जे ए ब्राह्मणो सर्व प्रारंभने विषे प्रवर्त्तता गृहस्थ ब ता, पोतामां गुरुपएं मानता, एवा ए राक्षस सरखा ब्राह्मणनुं निराकारण क ? सांप्रत मारा सिद्धांतायें तमारा सिद्धांतनो कांइ भेद नथी, अमारो सिद्धांत पंचविंशति तत्व रूपये. हवे ते पण कहुंनुं सांजन, हैयाने विषे धारण कर. (हजे विधम्मं मिसमुडियामो ho) जे मारो धर्म, ने तमारो धर्म, ए वेडु सरखाज जाणियें ढैयें. कारण के, तमारे पण जीवनें स्तिनावें पुष्य, पाप, बंध, घनें मोनो समाबे, घनें घमारे पण एमज . तमारे पण पांच महाव्रतबे, घनें घमारे पण हिंसादिक पांच यमबे, तथा इंडियानें नोइंडियना नियमो तो खापण बेदुनें सरखाजबे तेमाटें बेदुधर्मनें विषे मनें ने तमने प्रवर्त्ततां सम्यक् प्रकारज जाणवो. नें (स्सिंसु हिचा के० ) ए हिज धर्मनें विषे रहिनें, ( तहसकालं के० ) तथा प्रतीतकालें, वर्त्तमानकालें, घनें श्रागमिक कालें, जे पूर्वो
०
अंगीकार करेला धर्मना प्रतिपालनहार थापणे ढैयें. तेवा बीजा कोइ नथी. (खाया सीएनपी के० ) तथा प्रापणो याचार जे यम नियमलक्षण, ते प्रधान शील कोबे, परंतु याज विकानुं कारण घापणनें कोइ पण नयी? तथा वली आपण बेडुनें ज्ञान, मोनुं अंग कसुंबे. (संपरायंमिविसेसमति के० ) तथा कर्मे करीनें भ्रमण करेले प्राणी जेमां ते संपराय कहियें, एवो संपराय जे, संसार, ते जेम तमारे नित्यवे, तेम मारे पण नित्यजते. तेमाटें ए सिद्धांतमां घमारे तमारे विशेष कांइ नथी ॥ ४६ ॥
|| दीपिका - दयया वरं प्रधानं धर्म जुगुप्समानोनिंदन वधावहं हिंसाकरं धर्म प्रशं सन्नेकमपि शीलं निर्व्रतं षड्जीवोपमर्देन योनोजयेत्किं पुनर्बहून नृपोराजाऽन्योवा यः क चिन्मूढः सवराको निशेव नित्यांधकारत्वान्निशा नरकभूमिस्तां याति कुतस्तस्यासुरेष्वधम
Jain Education International
For Private Personal Use Only
www.jainelibrary.org