________________
३२४ वितीये सूत्रकृतांगे प्रथमश्रुतस्कंधे सप्तमअध्ययनं. त्रतत्राश्रमे रतः॥ शिखी मुंमोजटी वापि सिक्ष्यते नात्र संशयः॥१॥ तथा विनयादेव मो. दश्त्येवं गोशालकमतानुसारिणोविनयेन चरंतीति वैनायिकाव्यवस्थिताः । तथाऽझा नमेवैहिकामुष्मिकायाऽसमित्येवमझानिकाव्यवस्थिताश्त्येवं रूपं तेषामन्युपगमं परि बिय स्वतः सम्यगवगम्य सम्यगवबोधेन तथा सएव वीरवर्धमानस्वामी सर्वमन्यमपि बौदादिकं यं कंचन वादमपरान् सत्वान् यथावस्थितत्वोपदेशेन वेदयित्वा परिझाप्यो पस्थितः सम्यगुनानेन संयमे व्यवस्थितोनतु यथा अन्ये । तऽक्तं । यथा परेषां कथका विदग्धाः, शास्त्राणि कृत्वा लघुतामुपेताः ॥ शिष्यैरनुज्ञामलिनोपचारै,वक्तृत्वदोषा स्त्वयि ते न संति १ ॥ दीर्घरात्रमिति यावङीवं संयमोत्थानेनोबितइति ॥ २७ ॥ अपि च (सेवारिएइत्यादि ) सनगवान वारयित्वा प्रतिषिध्य ।किंतदित्याह । स्त्रियमिति स्त्री परिजोगमैथुनमित्यर्थः । सहरात्रिनक्ते वर्ततइति सरात्रिनक्तं । नपलक्षाणार्थवादस्याऽन्यद पि प्राणातिपातनिषेधादिकं इष्टव्यं । तथा नपधानं तपस्तविद्यते यस्याऽसौ उपधानवान् तपोनिष्टप्तदेहः। किमर्थमिति दर्शयति । सुःखयतीति दुःखमष्टप्रकारं कर्म तस्य क्योऽपग मस्तदर्थ । किंच लोकं विदित्वा आरमिहलोकाख्यं पारं परलोकारख्यं । यदिवा यारं मनुष्य लोकं पारमिति नरकादिकं स्वरूपतस्तत्प्राप्तिहेतुं ततश्च विदित्वा सर्वमेतत् प्रजुनगवान् सर्ववारं बदुशोनिवारितवान् । एतयुक्तं नवति। प्राणातिपातनिषेधादिकं स्वतोऽनुष्ठाय पराश्व स्थापितवान् । नहि स्वतोऽस्थितः परांश्च स्थापयितुमलमित्यर्थः। तमुक्तं ।ब्रुवाणोऽपि न्याय्यं, स्ववचनविरुदं व्यवहरन्, परान्नालं कश्चिद्दमयितुमदांतः स्वयमिति ॥ नवान्नि श्चित्यैवं मनसि जगदाधाय सकलं स्वमात्मानं तावदमयितुमदांतं व्यवसितइति ॥ तथा तिबयरोचननाणी, सुरमहि सिसियव धूयामि॥अणिगूहियवलविर सवबामेसु उज मद इत्यादि ॥ २७ ॥ सांप्रतं सुधर्मस्वामी तीर्थकरगुणानारख्याय स्व शिष्यानाह (सोचा येत्यादि) श्रुत्वा च उर्गतिधारणा धर्म श्रुतचारित्राख्यमह निर्नाषितं सम्यगारख्यातमर्थ पदानि युक्तयोहेतवोवा तैरुपसूक्ष्मवदातं सद्युक्तिकं सहेतुकंवा । यदि वाऽर निधेयैः पदै श्व वाचकैः शब्दैः उप सामीप्येन शुई निर्दोषं । तमेवंनूतमह निर्नाषितं धर्म श्रद्दधाना स्तथाऽनुतिष्ठंतोजनालोकाअनायुषोऽपगतायुः कर्माणः संतः सिक्षाः सायुपश्चाद्या देवाधिपायागमिष्यंतीति । इतिशब्दः परिसमाप्तौ । ब्रवीमीतिपूर्वत् ॥ ॥ इति वीर स्तवारव्यं षष्ठमध्ययनं परिसमाप्तमिति ॥ ग्रंथसंख्या ३००
दवे सातमुं अध्ययन प्रारंनियें बैयें बहा अध्ययनने विषे श्रीमहावीरनुं स्तवन क रतां श्रीमहावीरने सुशील कह्या, हवे आ सातमां अध्ययननेविषे ते थकी विपरीत कुशीलिया होय जे बरहट्ट घटीकाने न्यायें संसारमाहे भ्रमण करे तेनुं स्वरूप कहे.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org