________________
प्रथम प्रकाश
वार्त्तक मुनिनी कथा. वार्तक नामना नगरने विषे अनयसेन नामे राजा हतो. तेने सद्बुछिना नंमार रूप वार्त्तक नामनो मंत्री हतो.
एक वखते ते मंत्री पोताना घरना दीवानखानामां बेगे हतो, तेवामा कोइ परगामथी मीजमान आव्यो. मंत्री तेने मान आपी तेनी साथे वार्तालाप करवा लाग्यो, तेवामां धर्मघोष नामना मुनि तेने घेर निदा लेवाने आव्या. मुनिने निदा माटे आवेता जाणी वार्त्तकनी स्त्री घी, खांमयी मिश्रित एवं एक वीरनुं पात्र जरी तेमने व्होरावा आवी. ते वखते पात्रमांथी एक बिंदु नूमि उपर पड्यो. ते मुनिना जोवामां आव्यो. ते महात्मा जगवते उपदेश करेला निक्षाग्रहणना विधिने जाणनारा हता. निशा बेतालीश दोषोथी दूषित न होवी जोइए, एम तेओ समजता हता. आथी ते पमेलो विसु जोइ तेमना मनमां स्फुरी आव्युं के, " आ निदा छर्दित नामना दोषधी दूषित डे, तेथी आ निदा मारे करपे नहीं." आधुं विचारी ते महात्मा ते निदा ग्रहण कर्या वगर ते घरमांथी बाहेर नीकळी गया. चतुर मंत्री वार्त्तक के जे घरना दीवानखानामां बेगे हतो, तेणे मुनिने निदा सीधा वगर पाग जतां जोयां. ते जोतांज ते मनमां चिंतववा लाग्यो के, आ मुनिए मारा घरनी निका केम लीधी नहीं ? जेवामां तेणे आ प्रमाणे जोयुं, त्यां प्रांगणामां घी साथे मिश्रित खांमनो बिउ जोवामां आव्यो. ते उपर मांखीओ एकठी थइ. ते मांखीओने लक्षण करवाने गरोळी दोमी. ते गरोळीन नक्षण करवा जंदर दोड्यो. चंदरने मारवा माटे बीलामी दोमी आवी. बोलामीने हणवा माटे पेला आवेला मीजमाननो कुतरो दोड्यो. तेने मारवाने आमोशी पामोशीना कूतरा दोड्या. ते कुतराोने परस्पर समाइ थइ एटले पोतपोताना कूतराअोने वारवाने ते मीजमानना अने आमोशी पामोशीना तथा मंत्रीना सेवको दोमी आव्या. पोतपोताना कूतरानो पन करतां तेमनी वच्चे परस्पर समाइ सळगी नगी. पठी वार्त्तक मंत्रीए ए सर्वना युछने शांत करी दीधुं. पठी तेणे पोताना मनमां विचार्यु के, “ एक घी खांमनो बिंदु नूमि उपर पवाथी
आटली वधी मारामारी थइ पमी, तेथीज ते महा मुनिए “आ दूषित निदा ग्रहण करी नहीं. ते महात्माए विचार्यु हशे के जो हुं आ दूषित निदा लाश
Jain Education Interational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org