________________
३५२
श्री आत्मप्रबोध.
आचार्य बोया - ", तमे अमारी साथै आवो: जेयी तमारा कार्यनी सिद्धि यशे. "
" आ
राजकुमार बोल्यो - महाराज, मारा चरण बंधा गया बे, तेथी हुं चालवाने समर्थ नथी, तेथी आगळ जतां मारो शी रीते निर्वाह यशे ? चार्ये जणाव्यं, “जन, ज्यारे तमे हळवे हळवे आर्यक्षेत्रमा आवशो, एटले आ साधु तमारी वैयावच्च करशे. " आ आचार्य ना वचन सांजली कुमारने हिंमत आवी पछी ते पोताना माता पिता पासे आवी आ प्रमाणे बोल्यो - " हे माता पिता, जो आप आशा आपो तो हुं आ महान् कल्लाचार्य पासे कला शीखवाने जाउं " माता पिता मोहातुर थइने बोल्या(6 'वत्स, में तारो वियोग सहन करवाने समर्थ थी माटे ए नटोने अहींज राखी कलानो अभ्यास कर. राजकुमार बोल्यो, ए वात सत्य बे, ए लोको परदेशी बें, तेम आपण 5व्यने नारा नथी, तो ते अहींशी रीतें रहे ? तेथी बीजा सर्व विचार बो
"
66
दमने तेमनी साथे जवा आज्ञा आपो जेथी हुं तेमनी साथ संगीत कलानो संपूर्ण अभ्यास करुं. " राजकुमारनो आवो अति आग्रह जाणी माता पिताए तेने आज्ञा आपी ते साथे तेने बेशवाने एक शिबिका, अनेकेटलाक माणसो प्राप्या. राजकुमार खुशी थइ शिविकामां आरूढ थइ तेमनी साथे चाब्यो तेनी पाउल साधुओ चालवा लाग्या, अनुक्रमे ते अनार्य क्षेत्रनं उल्लंघन कर आर्यक्षेत्र प्राप्त था. एटले कुमारे ते शिविकाने पाळी वाळी मुकी. साधुओए ते आर्य क्षेत्रमां आवी कोइ एक नगरमा निक्षाने माटे जइ शुद्ध आहारावी पोते करेला आंबा तपनुं पारणं कर्यु. ते वखते राजकुमारे कां, “ जगवन, हवे मारे शुं करवुं ? " आचार्य बोल्या, “ तमे व्रत ग्रहण करो. " सूखिरनी व आज्ञाथी ते कुमारे चारित्रने ग्रहण कर्यु पछी तेना पूर्व जवना शिष्यो खेद रहित थ तेनी वैयावच्च करवा लाग्या पछी अनुक्रमे तेमना पोताना गन्ना बीजा साधुग्रो एकता थइ आव्या अने ते अत्यंत आनंद पामी गया. ते कुमारमुनि महा तपस्वी थया, चारित्र ग्रहणथी मांगीने तेमणे यावज्जीवित पकाने ममत्तपणे संयमने पाल्यो. अनुक्रमे आयुष्यनों क्षय समाधि पूर्वक काल करी ते नवग्रैवेयकमां देवपणे उत्पन्न थया हता, त्यांथी चवीने महाविदेह क्षेत्रने विषे तेयो सिद्धिपदने प्राप्त थशे. बीजा पण सासंयमनी आराधना करी अनुक्रमे उत्तम गतिने प्राप्त थया हता. ए प्र
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org