________________
तृतीय प्रकाश. आ वखते आचार्य नृत्यना आरंजमां आ ध्रुवपद नण्या हता. “छि छिपमाय लत्रियं सुमंगलो वच्छमेरिसिंपत्तो ।
किं कुणिो अंबडया पसरंति न अम्हगुरुपाया" ॥१॥
हे वत्स, आ प्रमादना लालित्यने धिक्कार हो, के जेथी सुमंगल आवी दशाने पाम्या ! पूर्व कर्मना दोषथी अमारा गुरुना चरण प्रसरता नथी, तेमां अमे शुं करीए ? अमारो शो नपाय ?
ते पड़ी आचार्यना कहेवा वाक्योने वीजा साधुओए मोटे स्वरे उच्चार्या अने तेमां वीणादिक वाद्यो वगाड्या. राजकुमार दृढरथ वारंवार जणाता ते ध्रुवपदने सांभळी पोताना चित्तमां विचार करवा लाग्योके, "आ साधुओ झुंजणे ?
___ सुमंगल कोण अने तेणे केवी रीते प्रमाद कर्यो ? राजकुमारे एवी रोते वारंवार नहापोह करवा मांड्यो, तेवामां ते तत्काल मूर्ग पामो नूमि उपर पड़ी गयो. ते वखते सर्वत्र हाहाकार थइ गयो. तत्काल राजादिके तेनो शीतोपचार करवा मांड्यो. कणवारे चेतना पामी ते कुमार पोताना पूर्व जवने संनारी ते पूर्वना शिष्योने देखी या प्रकारे विनाप करवा लाग्यो-"अहो ! आ संसार सुखमय छे अने कर्मनी गति विचित्र प्रकारनी . आ संसारमा उष्कर्मना उदययी थयेला प्रमादना दोपे करी आ जीवो बहु प्रकारना मु:खने अनुभवे छे. हुँ लगार प्रमादने आचरवाथी आवी दशाने पामी गयो."
कुमारने आम चिंतवतो अने विनाप करतो देखी राजाए चिंतव्यु के, "निश्चे आ साधुओए मारा कुमारने घेलो करी दीधो, माटे तेमने हणवा जोइए." आई चिंतवी राजाए रोषथो सेवकोने ते साधुओने बंदीवान कररी वध करवानी आझा आपी. ते वखते कुमारे का, “ हे पिता, आ पुरुषो तो हितकर्ता ने अने परना कार्य साधनारा छे, माटे ते पूजवायोग्य जे. वध बंधन करवाने योग्य नथी." कुमारना आ वचन सांजली राजाए ते आझा पाठी खेंची सीधी अने ते सावुओनी बहुनक्तिपूर्वक सेवा करी.
ते पठी कुमारे एकांते जइ ते साधुओने आ प्रमाणे कहा, "हे देवानुप्रिय, आ अनार्य क्षेत्र जे. अहीं वसनारा लोको पण अनार्य छे. आ स्थले सारा धर्मनी वार्ता पण सांजळवामां आवती नथी, तेथी अहिं मारी शी गति थशे?"
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org