________________
तृतीय प्रकोश.
३४ ___" 'हा' 'ना' बने प्रकारनी भाषा वाले नहि केमके कर्मरजनो तेथी लान थतो जाणीने तेवी नापा त्याग करे ते निर्वाणपद पामे छे. " ५
जेम कालिकाचार्ये दत्तनी आगळ सत्य वचन कह्यु हतुं, तेम पुण्यना अर्थी मुनिए आपत्तिने विषे पण सत्य वचन बोलवं, मृषा बोलवू नहीं.
दत्त अने कालिकाचार्यनी कथा. तुरमिणी नगरीमां श्री कालिकाचार्यनो भाणेज दत्त नामे हतो. ते राजा. नो पुरोहित हतो. तेणे बले करी पोताना स्वामी राजाने बंदीखाने नांखी पोते स्वतंत्र राज्यना जारने वहन करनार थयो हतो. एक वखते ते मातानी प्रेरणाथी कालिकाचार्य पासे गयो. त्यां तेणे उन्मत्तपणे धर्मनी ईयाथी क्रोध सहित आग्रह पूर्वक कालिकाचार्यने यज्ञ करवानुं फल पुग्यु. ते वखते सूरिवरे धैर्यतुं अवसंवन करी का के " या हिंसारुप डे अने यनु फल नरक जे." आ प्रमाणे तेमणे जे सत्य हतुं, ते कडुं, अन्यथा कडं नही. ते वखते दत्ते पुनः पुग्युं के, " एमां निश्चय शुं जे." अने ते वचनमा विश्वास शी रीते पमे ? " गुरुए कडं के, आजथी सातमे दिवसे कुतराए जदण कराएल कुंनीमां पमशो, पनी हवे तेमां शो निश्चय करवो के ? " तेम उतां तेणे पाछो प्रश्न कर्यो के, 'एथी शुं ? ' त्यारे सूरिजीए कह्यु, " तेज दिवसे अकस्मात् तारा मुखमां विष्टा पमशे." आ सांजली अति क्रोधायमान थयेता दत्ते कां, के, “ तमे शी रीते म रण पामशो ? " गुरु बोव्या-" हुं समाधिवडे मृत्यु पामीश अने पड़ी हुं स्वर्गे जवानो छ." सूरिना आ वचन सांजली हुंकार करतो दत्त घेर आव्यो अने सूरिनुं वचन व्यर्थ करवाने पोते पोताना घरमा सुनटोथी चींटाइ समाधियी गनोमानो रह्यो. ज्यारे सातमो दिवस आव्यो, एटले ते बुछिना मोहथी तेने आठमो दिवस मानी अने 'आजे आचार्यना पाणथीज शांतिक कार्य करूं' एवं धारी ते घरनी बाहेर नीकट्यो, तेवामां कोइ एक माली नगरीमा पेसतो हतो, तेवामां तेने दस्तनी हाजत लागी एटले कार्यनी आकुलताथी तेणे राजमार्गमां उसो करी ते जपर पुष्पोथी आगादन करी चालतो थयो. आ अरसामां दत्त पोतानो घोमो चलावतो तेज मार्गे आव्यो अने पेली ढांकेली विष्टा उपर घोमो चाल्यो एटले तेमांथी विष्टानो जरा नाग नड्यो, ते तेना मुखमां पमी, विष्टाना स्वादथी ते चमक्यो अने तेना जाणवामां आव्युं के आजे आठमो दिवस नहीं, पण सा
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org