________________
श्री आत्मप्रबोध. तारी इच्छा प्रमाणे मारा नंमारमाथी अव्य बइ तारुं घर पूर. हुं तेवी आज्ञा
आपुंचं." आ प्रमाणे कही ते आझानी साथे पोताना नामथी अंकित पत्र लखावीने ते विप्रने आप्यो. तेथी खुशीथ ब्राह्मणे ते पत्र लक्ष पोताने घेर आवी ते वृत्तांत पोतानी स्त्रीने जणाव्यु. एटले स्त्रीए कह्यु, “ स्वामी, सत्वर त्यां जाओ अने पूरतुं अव्य लश् आवो." कारण के, नीतिशास्त्रमा कडं छे के, “श्रेय कायोमा विन्न घणा होय ." ब्राह्मणे कयुं, “प्रिया, नीतिशास्त्रमा का डे के, " शतं विहाय भोक्तव्यं " " सो काम पड्या मुकीने जमवू." माटे हुं जोजन कर्या पली स्थिर चित्तवालो थइ पछी प्रव्य लेवाने माटे जइश." पतिना आवां वचन सांजळी स्त्री पमोशीने घेरथी आटो लावी, तेने पकावी पतिने जमाड्यो. अने परी तेणीए कडं, " स्वामी, हवे शीघ्र जा पोतानुं कार्य साधो." पतिए कडं, “ शास्त्रमा कयु डे के, “ जो जम्या पठी सुवानुं न मने तो सो मंगलां चालवू." माटे कणवार शयन कर्या पठी जश्श." आ प्रमाणे कही ते विष सुइ गयो. प्राये करीने दरिजीने निजा घणी होय जे, तेथी ते एवी गाढ निघामां सुतो के, तेनी स्त्रीए घणा घांटा पामया अने तेना हाथ पग हलाव्या उतां ते दिवसने बीजे पोहोरे मांड मांड जागृत थयो. ते पठी स्त्रीनी प्रेरणाथी ते दरिजी ब्राह्मण घेरथी नीकट्यो, पण मार्गमां जतां चौटामा एक नाटक थतुं तेना जोवामां आव्युं, त्यारे तेणे चिंतव्यु के, “ हजु दिवस घणो ने, माटे नाटक जोया पठी अव्य लेवाने माटे राजघारमा जश्श." आ प्रमाणे चिंतवी तेणे पूर्ण रीते नाटक जोयु. ते जोया पछी ते आगळ चाल्यो. मार्गमां ठेकाणे ठेकाणे कौतुको जोतो जोतो ते रोकायो. दिवस पसार थइ गयो, ते तेना जाणवामां आव्युं नहीं. ज्यारे सूर्य अस्त थयो, त्यारे ते राजाना जंमार समीपे आवी पहोंच्यो, त्यां मारी - मारे ताबु आपी जतो हतो, तेनी पासे आवी ते विप्रे राजाना हुकमनो पत्र
आप्यो. नंमारीए पत्र वांचीने कडं, " अरे विप्र, राजाए करलो नियम पूर्ण थइ गयो , तेथी हवे तने कांश पण अव्य मन्त्री शकशे नहीं; माटे पालो घेर जा." नंमारीनां आवां वचन सांजळी प्रमादना वशथी अव्यने नहीं पामतो, हाथ घसतो अने पश्चात्ताप करतो ते पोताने घेर पागे आव्यो, अने पूर्वनी पेठे दरित्रपणे रह्यो हतो.
Jain Education Interational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org