________________
२०२
श्री आत्मप्रबोध. था तीदण अने रुकवाणीवमे केशवने आ प्रमाणे कहेवा लाग्यो-" अरे ! 5. टात्मा, तुं मारा धर्मने दूषित करे ने अने मारा नक्तोनो अवगणना करे? तुं हमणा जलदी जोजन कर. जो नहीं करे तो तारा मस्तकना सो खंग करी नांखीश." आ वखते केशव हसीने बोल्यो-" हे यक्ष तुं मने शा माटे दोभ पमामले ? नवांतरे उपार्जित करेला प्रधान भाग्यनी ऋछिए करी मने मरणनो भय जरापण नथी." तेना आ वचन सांभळी ते यह पोताना भक्तोने कां, "हे नतो, आ माणसना धर्मगुरुने पकमीने लावो, तेने आनी आगळ मारे हणवो जे. कारणके, तेणे आ केशवने आवो धर्मोपदेश दीघोछे." आबु कहेतांज ते सेवकोए जेनो केशपाश पकड्यो डे अने जे आर्तनाद करे छे, एवा धर्मधोष मुनिने त्यां लाववामां आव्या. अने तेमने यदनी आगल मुक्या. त्यारे यने कह्यु, " अरे मुनि, आ तारा शिष्य केशवने अहीं जमाम, नहींतो तने हमणां हणी नांखीश." त्यारे ते मुनिए केशवने कहुं " नक, देव गुरु अने संघने माटे अकृत्य पण करवं; माटे तुं नोजन करी ले, अने मने हणवाने तैयार थयेला एवा आयतथी तुं मारुं रक्षण कर." तेना आवां वचन सांजळी केशव चिंतववा लाग्यो"जेत्रो महा धैर्यादि गुणोथी संपन्न एवा धर्मधोष मुनि स्वप्नने विषे पण यथार्थ बोले नहीं, तेो मृत्युना जयथी आवा पाप कृत्यमां अनुमति केम आपे ? माटे निचे आ मारा गुरुज. नथी. आ यानी को माया लागे छे. " आ प्रमाणे चितवी केशव मौनधरीने रह्यो. त्यारे यो मुनिनपर मुद्गर नपामीने कडं, " अरे केशव, तुं जोजन कर नहींतो आ तारा गुरुने हणुं बु. “ केशवे निःशंकताथी जणाव्युं, " अरे मायावी, आ मारा गुरु नथी. तेवा चारित्रना पात्र गुरु तारी आवी शक्तिने वश कदापि न थाय. " ते वखते कल्पित मुनिए कह्यु, " अरे ! केशव, हुंज तारो गुरु छं. मारुं रक्षण कर, रक्षण कर." आ प्रमाणे पोकार करता ते मुनिने यके मुद्गरना प्रहारथी हणी नांख्यो. पछी तेणे केशवने कह्यु, " अरे ! जो तुं नोजन करीश तो आ तारा मरेला गुरुने पाछो सजीवन करीश. अने तने मोटं अर्ध राज्य आपीश; नहींतो हुँ आ मुद्गरना घा वडे तने पण यमराजनो अतिथि करीश. “ त्यारे केशव हसतो हसतो बोल्यो "अरे यद, आ मारा गुरु होयज नहीं, अने हुं तेना वचने करी मारा नियमनो जंग नहीं करूं; अने जो तुं मरेलाने जीवता करतो हो तो आ तारा जक्तोना पूर्वजोने
For Private & Personal Use Only
Jain Education Intemational
www.jainelibrary.org