________________
द्वितीय प्रकाश.
महान् बाजने पाम्यो हतो. अने पुरण नामे शेष नावविना नगरा फलने पाम्यो हतो.
आगममा एम संजनाय ने के, “ जिनदत्त शेठ प्रनुनो संयोग पामी अव्यथो दान न देतां उतां नावथी दान आपी महा लालने प्राप्त थयो हतो अने पुरण शेठ व्यथी दानने देतो पण जाव विना जिनदत्तनी पेठे महा लानने पाम्यो नहि अर्थात् अव्य प्राप्तिरुप अप लाननो ते जागी थयो हतो.
कथा. एक दिवसे श्री वीरपत्नु उद्मस्थावस्थामां विचरता विचरता विशाला नगरीनी बाहेर आवेला बलेदेवना देहेरामां चार मास सुधी चतुर्विध आहारना पच्चखाण करी कायोत्सर्गे रह्या हता. ते नगरमा उत्कृष्टपणे जैन धर्ममां रक्त एवो जिनदत्त (नीर्ण ) नामे शेष रहेतो हतो. ते एक वखते बलदेवना मंदिरमां आवी चड्यो. त्यां श्री वीर प्रत्तुने जोश वंदना करी ते पोताना मनमां आ प्रमाणे चिंतववा लाग्यो.---" आ स्वामीए उपवास करेल . ते स्वामी प्रातःकाले अवश्य पारणुं करशे ते वखते हुं आ प्रनुने पमित्रानोश.-तेमने आहार पाणी व्होरावीश." आ प्रमाणे ते दररोज ते प्रनु पासे आवतो अने आवी जावना जावतो हतो. तेम करतां पक्ष, मास व्यतीत थवा लाग्या, तेने गणतो ते शेठ निमत अध्यवसायवालो यतो हतो, तेम करतां चार मास व्यतीत थप गया. चातुर्मास्यने अंते पारणाने दिवसे ते शेठ शुद्ध आहारनी सामग्री मेलवी बपोरे पोताना घरना घार नपर वेठो. अनुना आगमनना मार्गने जोतो ते आ प्रमाणे चितववा लाग्यो-" हमणां श्री वीर स्वामी अहिं पधारशे त्यारे हुं मस्तके अंजलि जोकी प्रनुनी सन्मुख जइ तेमने त्राण प्रदक्षिणा कर। वंदना करी घरमां बइ जश. त्यां नक्तिपूर्वक प्रधान प्राशुक अने एषणीय अन्न पानादिकथ। प्रजुने पमितानीश, अने पारणं करावीश. ते पनी प्रजुने नमी केटलांक मंगला प्रनुनी पाछळ जश्श. त्यारवाद हुं मारा आत्माने धन्य मानी बाकी रहेल अन्नादिकनुं नक्षण करीश. " आ प्रमाणे जीर्णशेठ नावनामयमनोरथो करता हता, तेवामां श्री वीर प्रनु निकाने माटे विचरता पुरण शेठना घरयां पेग. ते पुरण शेठ मिथ्यात्वी हतो, तेथी तेणे दासीने हाथे प्रजुने अमदना
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org