________________
१४८
श्री आत्मप्रवाधा
वच्चइ एगो न वच्च. साहु पुरओ सावगो पच्छओ घरं तेजण आसणे निमंतिजा, जवि न निविठ्ठो विणो पश्त्तो ताहे नत्तपाणं सयं देहि अहवा नायणं धरेइ लज्जा देश अहवा ठिो अविश्जाव दिणं सेसंच गिहिव्वं पच्छा कम्माइ परिहरणहा दाऊणं बंदित्ता विसज्जेइ अणुगच्छिन पच्छासयं जुंजइ. जं च किर साहुणं न दिन्नं तं सावएण न जुत्तव्वं जहि पुण साइनस्थि तथ्थ देसकाल वेलाए दिसावसोओ कायव्वो विसुधेणं नावणं जश् साहूणो हुं तो तो नित्थरियो तोत्ति" ॥
“पोषध पारीने साधुने वहोराव्या वगर पारणं कर कल्पतुं नथी, माटे साधुने दान दइ पछी पारणुं करवं योग्य जे. हवे क्यारे अने का विधिए करवं ते कहे डे-देश कालने अनुसारे पोताना शरीरने विभूपित करी अर्थात् शृंगार करी साधु नतर्या होय ते स्थान ( नपाश्रय ) मां जद साधुने आहारनी विनंति करे. ते वखते साधु शें करे ते कहे जे-कोई पमला कोइ पात्र विगेरे जुदां जुदा पमिलेहे जेथी वखत नही बागवाथी अंतराय दोष तथा स्थापना दोप लागे नहि. जो विनंति करनार पहेलो पोरिसिमां विनंति करे अने कोइ साधुने नमुक्कारसहितुं पच्चखाण होय तो ग्रहण करे अने जो न होय तो ग्रहण न करे, जेथी आहार राखी मूकवो न पमे जो श्रावक घणो पाबळ मागे तो ग्रहण करी साचवीने राखे, अथवा जे कोइ तपस्वी पारणा निमित्ते अथवा बीजो कोइ नग्धामपोरिसिए पारे तेने आपे. आहार लेवा जती वावते एकलो साधु न जाय, परंतु संघाटक बे साधुओ जाय तेत्रो पण विनंति करनारनी सायेज जाय. तेमां पण साधु आगळ चाले अने श्रावक पाउळ चाले. आवीरीते घरे बाजा श्रावक आसननी निमत्रणा करे. जो के साधु कारण विना वेसे नहि. तथापि पोताना तरफथी विनय कयों कहेवाय. पछी श्रावक पोते साधु महाराजने आहार पाणी वहोरावे अथवा श्रावक पोते पात्र धरे अने श्राविका बहोरावे, अथवा श्रावक पोते एक तरफ
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
