________________
द्वितीय प्रकाश.
आचार्य केटलाएक मुनिओना परिवारना साथमांधी जुदा पमी गयेशा होवाथी तुला पमी ते पसीमां आवी चड्या. ते आचार्य पोताना आचारमा सारी रीते वर्तनारा हता, तेथी वर्षामां निरंतर नवा उत्पन्न थयेला अंकुराना मर्दनथी अने सचित्त जनना संघट्टथी जय पामता हता,तेयी ते समय तेमने विहार करवामां अयोग्य लाग्यो. आयी तेत्रो ते पबीमां पेशी गया हता. वंकले कुलीनताने लश्ने ते मुनिने प्रणाम कर्यो. गुरुए तेने धर्मशाननी आशीष आपी. गुरुए ते स्थले वसवा माटे वंकचूननी पासे जग्यानी मागणी करी. ते वखते वंकचूने कह्यु, “ महराज, हुं तमोने रहेवा वसति आपुं, परंतु तमारे ते जग्यामां के मारी हदमां धर्मनी प्ररूपणा करवी नहीं. कारण के, हिंसा, असत्य, अने चोरी वगेरेनो त्याग करवाथी धर्म प्राप्त थाय . परंतु अमारी आजीविका तो तेमांज रहेली जे. माटे तमारे आ स्थले धर्मनी प्ररूपणा करवी नहीं."
आचार्य चंयशाए ए वात कबुल करी. पठी वंकचूने तेमने रहेवाने माटे निरवद्य स्थान प्राप्यु. पछी गुरु स्वाध्याय ध्यानादि धर्मकृत्य करता ते स्थने चातुर्मास्य रह्या हता.
एक वखत वंकचूने आचार्यने आहारादिकने माटे निमंत्रण कर्य, त्यारे आचार्ये कडं, " नड, अमारे तमारा घरनी निदा कट्पती नथी. अमे तो अहिं तपश्चर्या करीनेज सुखे काल निर्गमन करीशु. तमोए अमाने जे वसति दान कर्यु बे, तेथी तमोए महापुण्य उपार्जन करेलुं . तेने माटे आगममां आ प्रमाणे कहेढुं . " जो देश उवस्सं मुणि-वराण तव नियम जोगजुत्ताणं ।
तेणं दिन्नावत्थन्न पाण, सयणासणंविगप्पा ॥१॥ पाव सुरनर रिकी, सुकुचुप्पत्ती य नोगसामग्गी । नित्थरइ नवमगारि, सिज्जा दाणेण साहूणं " ॥२॥
" तप, नियम अने योगयी युक्त एवा मुनियोने जे उपाश्रय आपे जे, तेणे तेमने वस्त्र, पाणी, शयन, अने आसन प्रमुख सर्व आप्युं . ते वसति दानना पुण्यथी ते मनुष्य देव तथा मनुष्यनी ऋद्धिने पामे , सारा कुलमा जन्म
૨૮
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org