________________
२००
श्री आत्मप्रबोध.
आ वचनो सांजळी अने तेनां दुष्कर्मनो दय जाए। देवताए कहुं, " हे धन, सर्व प्रकार जताने नाश करनारुं विवेक रूपी रत्न हुं तने आएं बुं. हवे तुं घेर जा. " ते पछी धन विवेकनुं वरदान प्राप्त कररी पोताने घेर आवी नोजन करवावे. ते वखते तेनी स्त्रीए तेलथी मिश्रित एवं कळयीनुं अन्न तेनी यागळ बावीने मुक्युं. ते जो धन विवेकवान थइ बोल्यो, “अरे ! आपणा समृद्धिवाला घरमां आंष्ट भोजन केम ? " स्त्रीए कघुं. " स्वामी, तमे जेवुं अन्न बावी आपो बो, ते हुं रांधी आपुं बुं. " पछ| तेणे घरमां नजर करी तेवामां स्थाने स्थाने विविध जंतुना जाळयो नरेलुं तेवं अन्न ने वीजा हलका पदार्थो तेना जोवामां आव्या. दारिथी नरपूर एवो पोताना घरनो देखाव जोइ धन पोताना हृदयमा विचार करवा लाग्यो, “ अरे ! मने अज्ञानीने धिक्कार छे. में वां आचरण करी मारा कुलने लजव्युं. में कांइ पण धर्मकृत्य कर्यु नहीं. आला दिवस कामा फोगट गुमाव्या. हवे हुं उत्तम व्यवहारने विषे उद्यमवान् थानं तो वधारे सारं. " आ प्रमाणे चितव। तेणे पूर्वे वेची दीघेलां घर, हाट वगैरे पाळा खरीदी सीधां, अने सर्व उपजीवक वर्गने पाठो बोलाव्यो. पोताना पिताना समयनी जे व्यवस्था हती, तेवी व्यवस्था करी दीधी. पछी पोताना पिताए करावेला चैत्यनो ने वीजा पण चैत्योनो विशेषपणे पूजा प्रभावना दि उत्सव कर्यो ने वर्षमान परिणामयी वीजा दानादिक कृत्यो करवा मांड्या. गुरुना योगी परिग्रह परिमाणनुं व्रत व तेणे वधारानुं अन्य सर्व धार्मिक कार्योंमां वापरवा मांग अने अनुक्रमे ते वीजा व्रतोना नियमो सेवामां पण उद्यत थयो. आथी धनशेठ नगरना महाजन प्रमुख लोकोमां माननीय थइ पड्यो. अने उत्तम प्रकारनी यश लक्ष्मीने प्राप्त थयो. एवी रीते वर्ती ते धन शेठ चिकाल श्रावक धर्म पाली बेवटे सद्गतिनो जाजन बन्यो हतो.
या प्रमाणे पांचमा परिग्रह परिमाण व्रत उपर ते धन शेवनी कथा कवाय. बीजा पण जन्य प्राणीओए हृदयमां विवेकने धारण करी परिग्रह परिमाण करवामां उद्यमवंत थवं मेलोनादिकनो त्याग करवो के जे थी उन्नय लोकमां मनवांति समृद्धिनी सिद्धि प्राप्त याय बे.
ते उपर या प्रमाणे जावना छे
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org