________________
द्वितीयप्रकाश.
२०७
आ वचनो सांनळी, ते धन बोल्यो. “महाराज, हुं मारा कार्यमांची त्यारेष्ट थानं बुं, माटे हाल मने बोमी द्यो. परंतु आजथी पछी तमारो कहेलो नियम मारे बे. प्रमाण ११ प्रमाणे कही ते धन पोताना धर्मकार्यमा प्रव अ आचार्य जगवान् त्यांथी विहार करीने बीजे स्थाने चाव्या गया.
त्यारथी को शुभ कर्मना उदययी ते शेव निरंतर प्रभुनुं मुखकमळ जोया पनी जोजन करतो हतो. तेनी स्त्री पोताना पतिनी या प्रवृत्ति जोइ खुशी ती हती. तेणी धारती हती के, आवा लुब्ध पुरुषना हृदयमां आवो शुभ नाव उत्पन्न थयो बे, तेथी जगाय ने के, आ पुरुषनो कोइ शुभोदय थशे.
एक वखते एवं वन्युं के, लोभी धन गाममे फेरी करी बपोरे मोमो आव्यो. ते उतावळमां मनुना मुखकमळनुं दर्शन जुली गयो, अने तरत जोजन करवावे. ते वखते तेने याद आव्युं के, " अरे ! में हजु देवदर्शन कर्या नथी, माटे ने सत्वर करी आवं. " आवुं विचारी ते तत्काल बेठो थयो ने जिनचैत्यम व प्रजुनां दर्शन करवा लाग्यो. तेवामां चैत्यनी अंदर " हे धन, माग, माग," एवो ध्वनि प्रगट थयो. आ शब्द सांजळी धन चारे तरफ जोवा लाग्यो, पण ते शब्द कहेनार कोइ माणस तेना जोवामां आव्यं नहीं आयी तेना मनमां अतिशय आर्य उत्पन्न थयुं. ते वखते ते धने या प्रमाणे कर्छु, “तमे जे बोलो बो, ते कोण बो?" पुनः आ प्रमाणे ध्वनि थयो. “हुं आ चैत्यनो अधिष्टायक - श्री अरिहंत भगवान्नो उपासक देवता बुं. तने तारा नियममां दृढ जोड़ हुं तुष्यमान थयो बुं, माटे तुं वांछित वर माग. धन बोढ्यो - " हुं मारी स्त्रीने पुत्रीने मागीश. " या प्रमाणे कही धन पोताने घेर आव्यो अने तेणे पोतानी खीने ते सर्व वृत्तांत को. ते सांजळी तेनी विवेकी स्त्रीए विचार कर्यो के, “घरमां व्यनी कां न्यूनता नथी, पण या मारा पतिमां विवेकनी खामी बे. जो तेनामां विवेक आवे तो पछी सर्व कार्यनी सिद्धि थशे. " आवं विचारी ते स्त्रीए धनने कनुं, “स्वामी, तमे सत्वर ते देव पासे जाओ अने तेमनी पासे विवेक मागो. " स्त्रीनुं आ वचन मान्य कर ते धनशे कोथलो फेraतो चैत्यमा आव्यो. अने ऊंचे स्वरे बोड्यो, “ हे देव, जो तमे मारी उपर तुष्ट थइ मने वर आपका इच्छता हो तो मने विवेक आपो. " तेनां
"
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org