________________
द्वितीय प्रकाश.
११
आना जेवुं महत्ताना जंगनुं बीजुं कोई कारण नथी, के जेयी पोतानी विवाहित प्रेमवती कुलीन स्त्रीओनो त्याग करी स्वार्थी अने निःस्नेह एवी वेश्याने विषे तमे प्रीति बांधो बो. " इत्यादि पिताए तेमने शीखामण आपी तोपण तेमना मनमांनी कां पण असर थइ नहीं. तेप्रो उलटा चाबुकना प्रहारने नहीं गएनारा अश्वनी पेठे तोफानी ने बंधनस्थान जेणे तोमी नांख्युं बे एवा मदोन्मत्त हाथीनी पेठे स्वेच्छाथ वेश्यानी साथे विशेष विलास करवा झाग्या. एक वार एवं बन्युं के, ते बने एक वेश्या रुप वस्तुना अभिलाषी होवाथी तेमनामां परस्पर द्वेष उत्पन्न थइ आव्यो. ते कटीबद्ध था हाथमां खम लइ जाणे वैरी होय म निर्लज्जपणे कलह करवा लाग्या. आ खबर राजाना जाणवामां आव्याथी तेना हृदयमां घणो परिताप थइ आव्यो. तेथे तेमने सुधारवा माटे घणा उपायो कर्या पण ते जरा पण सुधर्या नहीं. जाणे असाध्य व्याधिए ग्रस्त थया होय अथवा his ras पिशाचे बल्या होय, तेम बनी गयेला ते कुमारोने माटे सुधारवाना उपायनी शक्यता जाली आखरे ते राजाए पोतानी वे राणीओ साये काल - कूट र खाधुं थी ते त्र मरणने शरण थइ गया. ते बने कुमारो पर - स्पर युद्ध करतांने लोकोमां निंदाता महा दुःखना जाजन थया हता. या उपरथी नव्य जीवोए वेश्यानुं व्यसन के जे दुःखे त्यजी शकाय तेवं बे, तेम जाली ते कर नहीं. उत्तम श्रावके परस्त्रीने विषे कायनो संसर्ग न करवो जोइए. ते तो सदा स्वदार संतोषना व्रतमां रहे जोइए. जो एम करवामां न आवे तो कामपानी प्राप्ति थाय छे अने ते कामांधपणुं श्रावकने अनुचित छे. तेने माटे कहे छेके, -
" कामं कामंधेणं, न सावरण कयावि होयव्वं ।
देह धण धम्मस्कयकारिणीहि कामं मि अगिद्धी” ॥१॥
44
“ काम - विषयमा अभिलाषथी धनी जेम जेनी विवेकरुपी दृष्टि नाश पामी बे, ते कामांध कहेवाय बे. उत्तम श्रावके तेवा कामांध थवं न जोइए. कामांपण कामने विषेोलुपताने लइने धर्म, देह अने धननो दय थाय बे. " १ आ प्रमाणे कामांधपणामां दोषाने जाणी गृहस्थे अत्यंत आसक्ति न राखवी. आ शीलनुं स्वरुप पुरुषोने
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
पोतानी स्त्रीमां पण श्रीने कढेलं ने,
www.jainelibrary.org