________________
१९०
श्री आत्मप्रबोध.
सेवासबद्धपत्थर, सरिसं पमिणेण जाणिहर्सि" ॥१॥
" हे जीव, तुं वेश्याना हृदयना मधुर आलापने कोमल न जाण, पण सेवालथी बांधेला पत्थरना जेवं कठोर जाण." ?
ते वेश्याओना अनासेवनने दृष्टांत पूर्वक देखा - " तह अम्मा पिन मरणं, सोउणं एहं रायपुत्ताणं । मणसावि न माणिज्जा, उरहिणिं वेसाउ वेसाओ"॥१॥
"बे राजपुत्रोए पोताना माता पिताना मरणने सांनळीने मनमां पण वेश्याने उष्ट अध्यवसायवाली मानी नहीं." १
__ आ गाथानो आशय एवो ने के, कोइ वे राजपुत्रोए पोताना माता पिताना मरणना खबर सांजच्या तोपण तेमणे वेश्याने खराब जाणी नहीं. उपन. क्षणथी पोतानी स्तुतिनिंदा अने पुःखनी प्राप्ति सांजलीने वेश्याना उष्ट अध्यवसाय माटे तेमना मनमां कांश पण आव्युं नहीं. ज्यारे मनमां पण कांश न थयु तो पठी वचन अने कायानी वात शी करवी ? ते बंने राजपुत्रोनो वृत्तांत शांतिनाथचरित्रमा आपेल .
बेराजपुत्रोनो वृत्तांत. आ जरतक्षेत्रने विषे रत्नपुर नामे एक नगर के. ते नगरमां सोळमां ती. र्थकरनो जीव होवाथी महा प्रनाविक श्रीपेण नामे राजा हतो. ते अति अनूत सौजाग्य अने जाग्यथी विभूषित हतो. तेने अनिनंदिता अने नंदिता नामे वे स्त्रीओ हती. ते बंने राणीओने बे कुमारो थया हता, ते बंने कुमारोने उपाध्याय समीपे जणाव्या हता, परंतु चित्तना उर्निवार्यपणाने लइने अने कामदेवना पुर्जयपणाने बस्ने ते बंने कुमारो गुरुना शिक्षणने नीरस मानी, पोतानी प्रसिद्धिनी अवगणना करी अने बजाना समुज्नुं उबंधन करी ते नगरमा रहेनारी अने रुपथी देवांगनाने पण जितनारी एक अनंगसेना नामनी गणिकाने विषेष रक्त थया.
आ वातनी जाण थतां तेना पिताए ते बंने कुमारोने एकांते बोलावी आ प्रमाणे शीखामण आपी. “ हे कुमारो, तमे आ यौवनवयमा शुं आचरण करो हो ?
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
