________________
१८८
श्री प्रात्मप्रबोध. एम ऋण वार नांगी तोपण निर्दय कोटवाले तेने पागे चमान्यो, तेवामां श्री जैन धर्मना मनावथी शासनसुरीए करेली सहाय वमे ते शूलीने ठेकाणे एक सुंदर सिंहासन थऽ गयु. पडी पुष्ट कोटवाने ते नागदत्त उपर खाना प्रहार करवा मांड्या, तो ते प्रहार पुष्पनी मालारुपे परिणम्या. आ देखाव जोइ लोको विस्मय पामो गया. तेमणे जश्ने राजाने आ चमत्कारी वृत्तांत कह्यो. ते सांगली अति
आश्चर्य पामेलो राजा ते स्थले आव्यो. त्यां तेणे नागदत्तने सुवर्णना सिंहासन उपर बैठेलो विलोक्यो. तेना अंग उपर अनेक आभूषणो रहेला जोवामां आव्या. तत्काल राजा प्रसन्न थइ गयो अने नागदत्तनी आगल पोतानो अपराध खमावी तेने मोटा गजें उपर बेसारी महोत्सव पूर्वक नगरमा प्रवेश कराव्यो. नागदत्तने विषे धर्मनो प्रनाव जो लोको श्रीजिनधर्मनी प्रशंसा करवा लाग्या. पेनी नागवसु तेवा आनंबरवाला नागदत्तने पोतानी हवेतीना गोख पासे नीकलतो जोइ घणी खुशी थर अने तेणीए ग्रहण करेला कायोत्सर्गने पारी दीधो.
ते वखते कोटवाले नागदत्तनी उपर खोटं दूषण आप्युं हतुं, एवो निश्चय थवाथी राजा तेनी उपर घणो रोषातुर बनी गयो. तेणे कोटवालतुं सर्व अन्य लइ सीधुं अने तेने जानथी मारवानी आझा कररी. आ समये दयाने विषे जेनुं हृदय तत्पर के एवा नागदत्ते राजाने विनंति करी ते कोटवालने जीवतो रखाव्या. ते पली नागदत्त पोताने विषे नागवसु कन्यानो तात्त्विक प्रेम जाणी माता पिताए करेला महोत्सव पूर्वक शुनलग्ने तेणीने परएयो. ते पड़ी तेणीनी साथे चिरकाळ पर्यंत सांसारिक सुख जोगवी अंते सद्गुरु समीपे तेणे दीक्षा ग्रहण करी. ते सम्यक् प्रकारे संयमनी आराधना करी समाधि पूर्वक काल करी देवपदने प्राप्त थयो हतो.
आ प्रमाणे त्रीजा अदत्तादान विरमण व्रतने विषे नागदत्तनी कथा कहेवाय . ते उपरथी सर्व जव्य आत्माओए सर्वथा अदत्तादाननो त्याग करवो.
ते व्रतनी जावना आ प्रमाणे - " णमविचिंतेअव्वं, अदिन्नदाणा निच विरयाणं । समतिणमणिमुत्ताणं, नमो सया सव्व साहणं" ॥१॥
"जेश्रो अदत्तादानथी नित्य विराम्या ने अने जे प्रो तृण अने मणिमोतीने तजी देनारा डे एवा सर्व साधुओने सदा नमस्कार ." ?
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org