________________
द्वितीय प्रकाश.
१८७ जे." शेषना आ वचनो ते माणसोए कोटवासने कह्या तेथी कोटवाल कोपायमान थइ गयो; त्याग्थी ते नागदत्तना निजीनी गवेषणा करवा लाग्यो.
एक दिवसे राजा एक अतिचपन घोमा नपर बेसी रयवामी फरवा नीकट्यो. दैवयोग राजाना कानमाथी कुंमत पडी गयु. राजा नगरमा आवतां तेने पोताना कुंमननी खबर पमी एटले तेणे पोत्रीसना माणसो धारा आखा नगरमां ते कुंमलनी गवेषणा करवा मांझी, पण कोइ स्थले कुंमसनो पत्तो लाग्यो नहीं.
ते अवसरे नागदत्त जिनालयमा दर्शन करवा जतो हतो. तेणे मार्गमा कुंमल पमेनु जायु. पोते अदत्तादानना पञ्चखाण करेला तेथी तेणे ते कुंमतलीधुं नही. तत्काल ते जिनालयमां जश्प्रनुनी पूजा करी तेमनी समीपे ते कायोत्सर्ग करीने रह्यो. आ वखते दैवयोगे पेलो कोटवात्र त्यांावी चमयो. पमेय् कुंमझतेना जोवामां आव्यु. ते लइ देरासरमां गयो. त्यां नागदत्तने कायोत्सर्गे रहेलो जोयो. लाग आवेतो जाणी ते दुष्ट बुछिए नागदत्त उपर कलंक लगामवाने ते कुंमल तेना कानमा पेहेरावी दीधुं. अने पछी तेने गाढ बंधनथी बांधी राजानी पासे हाजर को. राजाए तेना कानमा प्रत्यक्ष कुंमत्र जोइ 'आ चौर ने ' एवो निश्चय करी तत्काल कोप पामी तेनो वध करवानो कोटवाळने हुकम कर्यो. कोटवाल पोतानी धारणा सफळ थयेली मानी खुशी थयो. पठी ते कोटवाल नागदत्तने चोरना जेवी विटंबना करतो बांधी शहेरमा फेरववा लइ गयो. ज्यां नगरशेउनी पुत्री नागवसु पोतानी हवेलीना गोखमां बेची हती, ते गोख नीचे थइ नागदत्तने काढवामां आव्यो. पोताना शुक्छ श्रावक जारनी आवी अवस्था जोइ हृदयमां खेद पामती नागवसु बाला श्री जिनमतनी लघुता निवारवाने अने पोताना जारना संकटनो नाश करवाने तत्काल बेठी थइ पोताना गृह देरासरमां आवी त्यां शासनदेवीनुं स्मरण करी, 'ज्यारे आ अकार्य नाश पामशे त्यारे हुं कायोत्सर्ग पारीश" एवी मनमा धारणा करी ते बाला धर्मध्यान धरती श्री जिनप्रतिमा आगळ काजस्सग्ग ध्याने उन्जी रही.
अहिं कोटवाल नागदत्तने लश् स्मशान भूमिमां आव्यो. त्यां तेने शूळी उपर चमाव्यो, तेवामां शूली नांगी गइ. पुनः चकाव्यो, त्यारे पण पाळी नांगी.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org