________________
प्रथम प्रकाश.
१४१
व्यो. आधी अवंतिना संघे गुरुने या प्रमाणे पत्रथी लखी जायुं - " स्वामी, आपे शोजनने दीक्षा आपी उपव जो कर्यो बे. शोमनने दीक्षा नापी होत तो शुं गच्छ शून्य थइ जात ? शुं ते निर्देश थइ जात ? गच्छ तो एक रत्नाकर रूप बे. शोजने दीक्षा बीधी तेथे तेनो नाइ धनपाल पुरोहित मिथ्यात्वीपणाथी रोषाविष्ट थ आर्हतं धर्मनी घणी हानि करे छे. " गुरु आ वृत्तांत जाण। विचारमां पड्या. तेमणे पोताना शिष्य शोमनने गीतार्थ जाणी शुभ दिवसे तेने वांचनाचार्यनुं पद प्राप्यं हतुं. ते पछी तेमने एक मुनि युगल साथे ते उपवन शांतिने माटे अवंति तरफ मोकल्या. शोजनाचार्य गुरुनी - ज्ञा मान्य करी त्यांथी विहार करी उज्जयिनी नगरी प्रत्ये याव्या. ते वखते रात्रि होवाथी नगरना दरवाजा बंध हता एटले ते रात्रे बाहेर रह्या हता. प्रातःकाले प्रतिक्रमण करी ते नगरमा प्रवेश कर्यो, तेटलामां पुरोहित धनपाल तेमने सामो मळ्यो. ते जैन धर्मनो पूर्ण द्वेषी होवाथी पोताना बंधु शोजनने आ प्रमाणे उपहास्यनुं वचन कहुँ, -
“ गर्दजदंत दंत नमस्ते "
“ गधेकाना जेवा जेना दांत बे, एवा हे जगवान्, तने नमस्कार बे." वचन सांगळी शोजनाचार्ये पोताना नाइने ओळखी तेना प्रत्युत्तरमांप्रमाणे क.
“ कपिवृषणास्य वयस्य सुखं ते " ।
44
44 बांदराना वृषण जेवा मुखवाला हे ना, तने सुखशाता बे ? " प्रतिहास्यनुं वचन सांजळी धनपाळे कर्छु, “ तमारो निवास क्यां बे ? " शोजनाचार्ये कां, “ ज्यां तमारो निवास बे, त्यां" पछी धनपाळ पोताना जाइना वचनने ओळखी लज्जा पामी त्यांथी कोइ कार्यने माटे चाल्यो गयो हतो. ते पी शोजनाचार्य प्रत्येक जिनमंदिरे चैत्यवंदन कर जेवामां चैत्यनी बाहेर वेबे, तेलामा नगरनो संघ एकठो थर गयो. अने ते गुरुनी सामे आवी तेमना चरणमां नमी समीप बेटो. शोजनाचार्ये उत्तम वाणीथी तेने धर्मदेशना पी.पी सर्व संघनी साथे ते पोताना नाइ धनपालना घर तरफ चाल्या.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org