________________
१००
श्री आत्मप्रबोध.
सूरि सिघसेन दिवाकरे कयु. “ राजन् , मारे राज्यनी कांश जरुर नथी." राजाए पुग्युं, “ त्यारे तमारे शुं जोइए जीए ? " सूरिजी बोट्या. " हुँ मात्र एटर्बु मागुं बुं के ज्यारे हुं तमारी पासे आवं, त्यारे तमारे मारा मुखथी धर्म सांनळवो." राजाए ते वात अंगीकार करी. ते पठी आचार्य सिकसेन दिवाकर पोताने स्थाने चाव्या गया हता.
एक वखते प्राचार्य सिघसेन उज्जयिनी नगरीमा आवेना महाकाल शंकरना प्रासादमां जय ते शंकरना लिंग उपर पग करी सुइ गया हता. प्रातःकाले ते शंकरना पूजारीओए आवी तेमने पोकार करी: उगमवा मांड्या, तोपण तेओ जठ्या नहीं. ते वखते ते लोकोए जश्ने राजानी आगळ फरीयाद करी के, राजेंज, कोइ निकुक महाकाल शिवना लिंग उपर पग करीने सुतो . अमोए तेने घणं कर्यु तोपण ते उठतो नथी."लोकोना आ वचनो सांनळी राजा विक्रमे हुकम कर्यो के, “ तेने मारीने काढो." तत्काल राजानी आझा मेनवी ते लोको त्यां आव्या अने चाबुक तया लाकमीओना प्रहारथी सिघसेनने मारवा लाग्या. जेम जेम ते आचार्यना शरीर उपर घा पमवा लाग्या, तेवी रीते राजाना अंतःपुरमा राजानी राणीना शरीर उपर घा पम्वा मांड्या, आथी जनानामां मोटो कोलाहाल उठ्यो अने ते सांनळी राजा त्यां दोमी आव्यो अने आश्वयेयी पुरावा लाग्यो के, 'आ शुं थयुं ? तेवामां कोइए आवी राजाने जणाव्यु के, " महाराज, कोइ महाकाल प्रसादनी अंदर निक्षुकने ताडना करे जे, ते तामनाना प्रहारो अंतःपुरमा राणी साहेबने वागे . राजा तत्काल महाकाल प्रासादमां गयो, त्यां तेमणे सिकसेन आचार्यने जोया अने तत्काल अोलखी बीधा. तत्काल तेमणे लोकोने तामना करतां अटकाव्या अने पर। बधो वृत्तांत सांनब्यो. राजाए आचार्यने पुग्यु के, “ तमे महादेवना लिंग उपर चरण शामाटे मुक्या हता ? आ महादेव ए मोटो देव ने अने स्तुति करवा योग्य . " आचार्ये कह्यं, राजन, महादेव तो अनन्य देव जे जे महादेव जे. तेनी हुं स्तुति करुं बुं, ते तमे सावधान थने सांनळो. “ आ प्रमाणे कही सिकसेन आचार्ये कल्याणमंदिरस्तात्र रचानो आरंज को. ज्यारे तेमणे अगीयारमां श्लोकन आदिपद " यस्मिन् हरमभृतयोऽपि हतपनावाः" आ प्रमाणे कहां, त्यारे तत्काल पृथ्वी कंपायमान थवा लागी. अने अमिनो धुमामो नीकलवा लाग्यो. कणवारमा ते
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org