________________
श्री आत्मप्रबोध. रवा आ प्रमाणे बोली. “ स्वामी, तमोए आ सोनेयाथी मने वेचाती सीधी डे, तेयी आ धन साये मने तमे ज जोगवो." आ प्रमाणे कही मोहना चाळा करती अने प्रेम वचनोने माधुर्य साथे बोलतो वेश्याए मुनिना हृदयने कोल पमाको दीधुं. मुनि नोग्य कर्मना उदययी दोन पामी वेश्याने वश थइ तेणीना आवासमांज रह्या. तोपण मुनिए ते वखते एवो नियम राख्यो हतो के, वेश्याने त्यां आवनारा कामी पुरुषोमां दररोज दश पुरुषोने धर्मनो उपदेश कररी प्रतिबोध पमामवा. ज्यारे तेमां एक पण न्यून रहे त्यारे तेनी जग्याए पोताने रही प्रतिबोध पामवो. आ नियमने लश्ने मुनि वेश्याना गृहधार आगळ जन्ना रहेता अने जे कामी पुरुषो त्यां आवे, तेमने अनेक प्रकारनी युक्तिनी रचना साथे आक्षेपण वगैरे चार प्रकारनी धर्म कथाओ कहेता हता. अने धर्म करावता हता. तेओमांथी तेमणे केटलाएकने तो श्रीजिनेश्वर समीपे महावत लेवरावता अने केटलाएकने सम्यकत्व मूल वार व्रतो अंगीकार करावता हता. या प्रमाणे धर्म कथाथी जव्य जीवोने प्रतिवोध आपता अने पोते शुछ श्रावक धर्मने पात्रता बार वर्ष वीती गया हता. हवे तेमना नोग्य कर्म जीर्ण थइ गया, प्राथी एक दिवसे नव कामी पुरुषोने प्रतिबोध आप्यो,
दशमा पुरुषने शोधतां एक सोनी मनी आव्यो. तेने अनेक प्रकारनी युक्तिथी प्रतिबोध आपवा मांड्यो, पण ते धीठ पुरुष प्रतिबोध पाम्यो नहीं. ज्यारे तेने घj समजाव्यो, त्यारे तेणे मुनिने कडं, " अरे नाइ, विषय रुप कादवमां बुमेना तारा आत्माने तारवाने तुं पोते समर्थ नथी तो, पठी बीजाने शो उपदेश आप डे ?" आ अरसामा वेश्याए ते नंदिषणने जोजन करवाने बोसाव्या, पण दश पुरुषोने प्रतिबोध करवानी पोतानी प्रतिझा पूर्ण था नथी, त्यां मुधी तेश्रो जोजनने इच्छता नथी. रांधेत्री रसवती वे त्रण वार शीतळ थइ गइ. ज्यारे नंदिषेण आव्या नहीं एटले वेश्या तेमनी पासे आवी अने हसती हसती बोली-" स्वामी, जो कोइ दशमो पुरुष मनतो न होय तो तमे पोतेज दशमा थाओ. अने तमारी प्रतिझा पूर्ण करी आवीने जमी ट्यो."
वेश्याना आ वचनो सांजळी मुनि नंदिपेण के जेमना जोग्य कर्म पूर्ण थइ गया , एवा तेश्रो फरीवार मुनिवेष सर श्री वीर प्रजुनी पासे आव्या
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org