________________
ចថា
श्री आत्मप्रबोध.
आ खबर सांजळी श्रेणिकराजाए प्रसन्न थइ पोताना कुमारनो नारे सस्कार कर्यो अने तेने पांचसो कन्याओ परणावी. एक वखते श्रीवीर नगवान् राजगृह नगरीमां समोसा. आ शुज खबर सांजळी तेमने वंदन करवाने पोताना पिता श्रेणिक राजनी साथे कुमार नंदीषेण पण गयो हतो. श्रीवीरमनुए धर्मदेशना आपी. ते सांजळी नंदीषेण प्रतिबोध पाम्यो. तत्काल नंदीषणे वीरपत्नुनी पासे दीक्षा आपवानी मागणी करी. तत्काल प्रनुए विचार्यु के, “ अमाराथी तेने धर्मनी वृधि थशे." आबुं विचारी 'यथा सुखं. देवानुप्रिय' एम कही पड़ी' आने प्रतिबंध करशो नहीं' एवं बीजं वाक्य कयु नहीं कारण के, तेमणे जाएयु हतुं के, आगळ उपर आ नंदीषणने व्रतमां विघ्न थवानुं .
नंदीपेण कुमार ते पनी प्रजुने वांदी घेर आव्यो. तेणे व्रत लेवाने माटे पोताना मातापितानी आझा मेलवी. पड़ी ते मोटा उत्सव पूर्वक दीक्षा ग्रहण करवा तत्पर थयो. आ वखते शासन देवताए आकाश वाणीथी जणाव्यु, " कुमार नंदीषेण, तुं दीक्षा लेवाने तैयार थयो , पण हजु तारे जोगनिक कर्मनो ऊदय ने, माटे केटलोक वखत तेनी राह जो. पठी दीक्षा ग्रहण करजे." शासन देवताए आ प्रमाणे कयुं, तोपण नंदीषणे ते मान्युं नहीं अने तत्काल पोताना मननी दृढता विचारीने ते श्री वीरप्रभुनी पासे गयो अने तेमनी पासे दीक्षा ग्रहण करी. दीक्षा लीधा पठी ते बुधिमान् नंदीषेण मुनिए अनुक्रमे दशपूर्व झाननो अन्न्यास कर्यो. अने ते राजर्षि पुष्कर तपस्या करवा लाग्या. आ तेना आचरणथी तेश्रो पूर्ण रीते लब्धिवान् थया हता. वीरमनुए जे धारणा धारी हती, अने शासनदेवे तेने माटे जे वचनो नच्चार्या हता, ते सफल थवानो वखत आव्यो. मुनि नंदीषणने तेमना जोग कर्मनो उदय थइ आव्यो. मननी चंचळताथी पूर्वे नोगवेला अने रमण करेला वैषयिक विचारो तेना स्मरण मार्गमां आववा लाग्या. तेना मनमां मनोजवनो उदय थयो. ज्यारे पोते ए कामपीमाने सहन करवा असमर्थ थया एटले सूत्रने विषे कहेला विधि प्रमाणे मनने वश करवाने अने पोताना विकारी देहने कुश करवाने माटे घणी आतापना करवा लाग्या. हमेशा विशेष तप आचरवा लाग्या. तोपण तेमनी जोगनी इच्छा निवृत्त थ नहीं.
Jain Education Interational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org