________________
श्री आत्मप्रबोध. ज जन्य जीवोने ते वैराग्यतुं कारण थाय, ते निवेदनी कथा कहेवाय .
घर्मकथी श्री नंदिषेनुं दृष्टांत. को एक नगरमा मुखप्रिय नामे एक धनवान् ब्राह्मण रहेतो हतो. एक वखते तेणे मिथ्यात्वथी मोहित थइ यज्ञ करवानो आरंज को.ते यज्ञमां रांधता अन्ननी रक्षा करवा माटे तेणे एक जीम नामना पोताना सेवकने आशा करी. ते वखते ते जीमे एवो ठराव कर्यो के, ब्राह्मणोने जमाड्या पळी जे बाकी अन्न रहे ते मने आप.' आवा ठरावथी तेणे ते अन्ननी रक्षा करवाने कबुल कर्यु हतुं. मुखप्रिय ब्राह्मणे ते ठराव कबुन को अने ते जीमने अन्ननी रक्षा करवाने राख्यो. ते गृहस्वामी मुखप्रिय ब्राह्मणे ब्राह्मणो जमी रह्या पठी वधे अन्न पो. ताना सेवक नीमने आपो दी . जीम सेवावृत्ति करतो हतो, तोपण ते सम्यक् दृष्टि हतो. तेणे ते अन्नयो जैन मुनिओने प्रतिमानित कर्या. अने बीजा अन्य दर्शनीओने पण दया दाननी बुद्धिथी आप्यु आथी ते नीमे जोगकर्म उपार्जन कर्यु. केटलेक समये ए नीम सेवक मृत्यु पामीने देवता थयो. देवताना सुख जोगवी त्यांथी च्यवीने ते राजगृह नगरीना राजा श्रेणिकने घरे पुत्ररुपे उत्पन्न थयो. त्यां तेनुं नंदिषेण नाम पाडवामां आव्यु. पेला मुखप्रिय ब्राह्मणनो जीव मृत्यु पामी केटझाक जव नमी ते काळे कदलीना वनने विषे को हाथिओना टोळामा एक हाथिणीनी कुझिने विषे उत्पन्न थयो. ते वखते हाथिणीोना यूथपति गर्ने विचार करतो के, जो कोइ नवीन हाथी मोटो यूथपति थशे, तो ते मारो पराजव करशे. " आई विचारी ते यूथपति हाथिणीओने प्रसव समये कोई हाथी अवतरे त्यारे तेने हणी नाखतो हतो. जेना गर्नमां पेक्षा मुखप्रिय ब्राह्मणनो जीव अवतरेल ते हाथिणी ते यूथपतिथी पोताना गर्न, अकुशल जाणीकपटथी लंगमी थइ अने हलवे हलवे हाथीनी पाछळ चालवा लागीको कोश्वार एक बे दिवसे ते पोताना यूथपतिना टोळाने मळवा लागी. एक वखते कपट करी हाथिणी टोळाथी विखूटी पकी कोई तापसना आश्रममां आवी तेणी पोतानी सुंढवळे ते दयाळु तापसना चरणनो स्पर्श करवा लागी अने तेने वारंवारनमवा लागी. दयालु तापसाए ते हाथिणीने गर्भवती जाणी तारो गर्न कुशन रहो' एम आशीष आपी पोताना आश्रय नीचे राखी. हाथिणीए एक
Jain Education Interational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org