________________
२२८
घ्याश्रयमहाकाव्ये
[मूलराजः]
रन्नादिभ्योपि निकृष्टमज्ञासिषुः । महिषं तु वृषाद्वलिष्ठत्वेन शुने तृणं वा मेनिरे । यतः पयःपानोन्मंदाः क्षीरपाणोन्मत्ताः ।।
न तृणस्य बुसाय स्वं मन्तेवाशुष्यदम्बुदः । मुखो हितोपि पृथव्यै चोर्यदपीणान चातकम् ॥ ३० ॥ ३०. तृणबुससकाशादपि स्वमकिंचित्करं मन्यमान इवाम्बुदोशुष्यन्निर्जलोभूत् । यद्यस्माद्धेतोरम्बुदश्चातकं नाप्रीणान्न तृप्तीचक्रे । कीहक् । पृथ्व्यै सस्याद्युत्पत्तिहेतुत्वाद्योः स्वर्गस्य चानेकसस्यौषध्यादियज्ञोपकरणोत्पत्तिहेतुत्वात्सुखोपि । अपिरत्रापि योज्यः । सुखकार्यपि हितोप्यनुकूलोपि च । योप्यम्बुदै उन्नतो महापुरुषः स पृथ्व्याः स्वर्गस्य च परोपकारित्वातिधार्मिकत्वादिभिर्गुणैः सुखोपि हितोपि च सन् यदा चतते याचते णके चातकं याचकं केनाप्यसामर्थेन न प्रीणाति तदा तृणबुसाभ्यामप्यात्मानमकिंचित्करं मन्यमान; सञ् शुष्यति खिद्यत इत्युक्तिः ॥ पाकाय प्रयताः । इत्यत्र "तुमोर्थे " [६१] इत्यादिना चतुर्थी ॥ नीवारेभ्यो जग्मुः । इत्यत्र “गम्यस्याप्ये” [६२] इति चतुर्थी ॥ ग्रामं नेयुः पुराय नेयुः । इत्यत्र “गतेः'' [६३] इत्यादिना वा चतुर्थी ॥ अनाप्त इति किम् । अध्वानं यान्तः ॥ कृद्योगे तु परत्वात्षष्ट्येव । स्वातेर्गन्तुः ॥ द्वितीयैवेत्यन्ये । चित्रां गन्तुः ॥ चतुर्थी चेत्यन्ये । विशाखाँयै गन्तुः ॥
१ बी न्ते चा.
१ सी न्महाः क्षी. २ बी एफ द इवाम्बुद उ. ३ एफ रित्वेनाति' ४ बी मर्थेन. ५ ए बी तुमथे. ६ सी डी तुयॆवेत्य. ७ ए खाये ग.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
