________________
[है० १.४.९१.]
द्वितीयः सर्गः ।
१३१
श्रेयान् । वचांसि । महान् । इत्यत्र “न्स्मेहतो: " [८६ ] इति दीर्घः ॥
I
प्रसारीणि । प्रहर्षी । आलोकहानि । द्विड्डा । अपूषाणि । नृपूषा । नवार्य माणि ।
I
अर्यमा । इत्यन्न “इन्हेन्पूषा" [८७] इत्यादिना दीर्घः ॥ “नि दीर्घः” [८५] इति सिद्धे नियमार्थं वचनम् । एषां शिस्योरेव यथा स्यान्नान्यत्र । तेन बन्दिनः ।
आपः । इत्यत्र " अपः " [८] इति दीर्घः ॥
स्वाम्पि स्वम्पि । इत्यत्र “नि वा " [८९ ] इति वा दीर्घः ॥
भीमान् । उग्रतेजाः । इत्यत्र " अभ्वादेः " [ ९०] इत्यादिना दीर्घः ॥ अभ्वादेरिति किम् । पिण्डग्रः । 'अतु' इत्युदित्करणादृदितो न भवति । कुर्वन् ॥ क्रोष्टा । इत्यत्र “क्रुशैस्तु नस्तृच्पुंसि" [ ९१] इति तृजादेशः ॥ पुंसी किम् । प्रभूतनि ॥
कोष्टोः सुहृत्कोटरिन प्रतीक्षा क्रोष्ट्रन् शिशून क्रोष्ट्रयपि याति मुक्का कोष्टनभीदं कियते त्वयीव शत्रून्प्रति बाहुशालिन् ॥ ८ ॥
ว
८. अर्क उदिते क्रोष्ट्रोः शृगालस्य सुहृत्क्रोष्टार मित्रशृगाले यन्न प्रतीक्षा । तथा शिशूनपि क्रोष्ट्रन मुक्त्वा क्रोष्ट्री शृगाली यद्याति भयेन पलायते । इदमेतत्सुहृदादित्यजनं क्रोष्टुन क्रोष्टारश्च कोच "पुरुषः स्त्रिया” [३. १. १२६] इति पुरुषशेषे क्रोष्टारस्तानभिलक्ष्यीकृत्य कियत् । न किमपीत्यर्थः । अर्के दुर्भेद्यमन्देहादिदैत्यषष्टिसहस्राणामपि तेजोमात्रेणैव भेदक उदिते सति नृमात्रादपि भीरूणां क्रोष्टृणामातङ्कातिरेकाद्विपत्तिरपि संभाव्येत किं पुनः सुहृदादित्यजनमिति भावः । हे बाहुशालिन् भुजबल
१ एफ् ॥ ८ ॥ इति चतुर्थपादः समर्थितः ॥
१ एफू हान्तीत्य ● व ५ एफ् एफू भाव्यत । किं ८ए जावलिवि
४ ए
२ एफ् न्स्महेत्यादिना दी. ३ एफ् न्हन्नित्या इत्यादिना तृ. ६ एफू लक्षीकृ ७ डी 'भाव्यते कि.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
