________________
४१. तेम इहां पिण धार, दर्शण विनय संभावियै ।
चरित्त सहित सुविचार, करवी सुश्रूषा तसु ।। ४२. ग्रहस्थ तणींज ताहि, सुश्रुषा करवा तणीं।
श्री जिन आज्ञा नांहि, तिण सूं चारित्त सहित ए॥ चारित्र विनय ४३. *अथ स्यं ते कहिये, चारित्त विनय सूचंग?
ए पंच प्रकारे दाख्यो, सखर सुरंग ।। ४४. सामायिक जावत, यथाख्यात सुविचार ।
तस गुण वर्णविय, ए चारित्त विनय उदार ।। मन विनय ४५. अथ स्यूं मन विनयज ? ते मन विनय द्विविद्ध ।
पसत्थ मन विनयज, अपसत्थ मन सुप्रसिद्ध ।।
४३. से कि तं चरितविणए ? चरित्तविणए पंचविहे
पण्णत्ते, तं जहा४४. सामाइयचरितविणए जाब अहक्खायचरित्तविणए । सेतं चरित्तविणए।
(श. २५५८७)
४५. से कि तं मणविणए ? मणविणए दुबिहे पण्णत्ते, तं जहापसत्थमणविणए य, अप्पसत्थमणविणए य।
(श. २५५५८८)
सोरठा ४६. प्रशस्त मन कहिवाय, तेहिज प्रवर्तन द्वार करि।
विनय कर्म क्षय ताय, तास उपाय कहीजिये ।।
४७. अपसत्थ मन कहिवाय, तेहिज निवर्तन द्वार करि ।
विनय अर्थ सुखदाय, अघ क्षय करण उपाय जे ।। ४८. *अथ स्यं ते कहिये, विनय प्रशस्त मन ?
ते सप्त प्रकारे, सांभलजो गुणीजन ।। ४९. सामान्य करीन, पाप रहित मन जास।
ए का अपापक, ए धुर भेद विमास ।। ५०. वलि विशेष करिक, क्रोधादि अवद्य रहीत ।
ते कह्यो असावज्ज, द्वितीय भेद संगीत ।।
५१. वलि काइयादिक जे, क्रिया रहित मन ताय ।
ए तृतीय भेद फुन, अकिरिये कहिवाय ।।
४६. 'पसत्थमण विणए' त्ति प्रशस्तमन एव प्रवर्तनद्वारेण विनयः -कर्मापनयनोपाय: प्रशस्तमनोविनयः,
(वृ. प. ९२५) ४७. अप्रशस्तमन एव निवर्तनद्वारेण विनयोऽप्रशस्तमनोविनयः।
(बृ. प. ९२५) ४८. से कि तं पसत्यमणविणए ? पसत्थमणविणए सत्त
विहे पण्णत्ते, जं जहा४९. अपावए,
'अपावए' ति सामान्येन पापवजितं । (व.प. ९२५) ५०. असावज्जे, विशेषतः पुनरसावधं-क्रोधाद्यवद्यजितं ।
(वृ. प. ९२५) ५१. अकिरिए, 'अकिरिए' त्ति कायिक्यादि क्रियाऽभिष्वङ्गवजितं ।
(वृ. प. ९२५) ५२. निरुवकेसे, 'निरुवक्केसं' ति स्वगतशोकायुपक्लेशवियुक्तं ।
(वृ. प. ९२५) ५३. अणण्हवकरे,
'अणण्हयकरे' त्ति अनाश्रवकरं प्राणातिपाताद्याथवकरणरहितमित्यर्थः ।
(वृ. प. ९२५) ५४. अच्छविकरे,
'अच्छविकरे' ति क्षपि:-स्वपरयोरायासो यत्
तत्करणशीलं न भवति तदक्षपिकर (वृ. ५. ९२५) ५५. अभूयाभिसंकणे ।
'अभूयाभिसंकणे' त्ति यतो भूतान्यमिशन्ते - बिभ्यति तस्माद्यदन्यत्तदभूताभिशङ्कन,
(बृ. प. ९२५)
५२. वलि मन शोकादिक, आत्म कलेश रहीत ।
ते भेद चतुर्थो, निरुपक्लेश संगीत ।।
५३. प्राणातिपातादिक, आश्रव करण रहीत ।
ए अणआश्रव करि, पंचम भेद पुनीत ।।
५४. निज पर नै खेद जे, करण शील जसु नाय ।
एहवं मन जेहन, अछवीकर कहिवाय ।।
५५. जेह थकी जीव नैं, संका भय नहीं जन्न ।
एहवं मन जेहनं, अभूताभिसंकन्न ।
*लय : नमु अनंत चउवीसी
श० २५, उ० ७, ढा० ४६५ २२३
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org