________________
३. हे प्रभो! स्यं जीवां तणे, जरा शोक छ सोय? जिन भाखै जीवां तणे, जरा शोक बिहं होय ।।
४. किण अर्थ? तब प्रभ कहै, जेह जीव जग मांहि । तनु दुख वेदै तेहने, जरा कहीजै ताहि ।।
५. जेह जीव मन वेदना, वेदै छै जग मांय ।
ते जीवां रै शोक है, तिण अर्थे बिहं पाय । ६. वृत्तिकार आख्यो इसो, जरा कही वय-हानि ।।
ते तो तनु दुख रूप है, प्रत्यक्ष ही पहिछानि ।
३. जीवाणं भंते ! कि जरा? सोगे? गोयमा ! जीवाणं जरा वि, सोगे वि ।
(श० १६।२८) ४. से केणठेणं भंते ! एवं वुच्च इ... गोयमा ! जे ण जीवा सारीरं वेदणं वेदेति तेसि णं
जीवाणं जरा। ५. जेणं जीवा माणसं वेदणं वेदेति तेसि णं जीवाण
सोगे । से तेणट्टेणं । ६. 'जर' ति ‘ज वयोहानौ' इति वचनात् जरणं जरा -वयोहानिः शारीरदुःखरूपा चेयम् ।
(व०प० ७००) ७. अतो यदन्यदपि शारीरं दुःखं तदनयोपलक्षितं ।
(वृ० प० ७००) ८. 'सोगे' ति शोचनं शोको-दैन्यम्, उपलक्षणत्वादेव
चास्य सकलमानसदुःखपरिग्रहस्ततश्च उत शोको भवतीति ।
(वृ०प० ७००)
७. उपलक्षित थी अन्य पिण, दुक्ख गरीरी जेह ।
जरा कहीजै जेहने, शरीर पीड़ा तेह ।। ८. दीन भाव ते शोक है, उपलक्षण थी जेह । सकल मानसी दुक्ख पिण, शोक कहीजै जेह ।।
६. कर्म-वेदनी उदय थी, जरा दुक्ख तनु पोड़।
कर्म मोहनी उदय थी, शोक मनो दुख भीड़ ।। १०. इम नारक नैं पिण बिहं. एवं यावत जान ।
थणियकुमार तण बिहुँ, जरा शोक पहिछाण ।। ११. पुढवीकाय तणें प्रभु ! जरा शोक स्यूं होय?
जिन कहै पृथ्वी ने जरा, शोक नहीं छै कोय ।।
१२. किण अर्थ? तब प्रभु कहै, पृथ्वी कायिक ताहि ।
वेदै शरीर वेदना, मन दुख वेदै नांहि ।।
१३. तिण अर्थ यावत नसु, गोक नहीं कहिवाय ।
इम यावत चउरिद्रिया, तास जरा इक पाय ।। १४. शेष जीव ने जिम कह्या, जाव वैमानिक तम ।
तिरि-पं. मनु व्यंतर सुग, ज्योतिषी नै बिहुँ एम ।। १५. सेवं भंते ! स्वाम जी, इम कहि गोयम स्वाम।
जाव करै पर्यपासना, वीर प्रभ नी ताम ।। १६. पूर्व वैमानिक तणे, जरा सोग आख्यात ।
हिव तसु विशेष शक नीं, वक्तव्यता अवदात ।। शक का अवग्रह-अनुज्ञा पद
__*प्रभु में गुण अति घणां ललना ॥ (ध्रुपदं) १७. तिण काले नै तिण समय ललना,
प्रभुजी ! हो शक्र सुरिद सुराय । वज्र हाथ छै जेहने ललना,
प्रभुजी ! हो वज्रपाणि कहिवाय ।
१०. एनं नेरइयाण वि। एवं जाव थणिय कुमाराणं ।
(श० १६।२९) ११. पुढविकाइयाणं भते ! कि जरा? सोगे ? गोयमा ! पुढविकाइयाणं जरा, नो सोगे ।
(श० १६।३०) १२. से केणठेणं?
गोयमा ! पुढविकाइयाणं सारीरं वेदणं वेदेति, नो
माणसं वेदणं वेदेति । १३. से तेणठेणं जाव (सं० पा०) नो सोगे । एवं जाव
चउरिदियाणं । १४ सेसाणं जहा जीवाणं जाव वेमाणियाणं ।
(श० १६॥३१) १५. सेवं भंते ! सेवं भंते ! त्ति जाव पज्जुवासति ।
(ज० १६॥३२) १६. अनन्तरं वैमानिकानां जराशोकावुक्तौ अथ तेषामेव विशेषस्य शक्रस्य वक्तव्यतामभिधातुकाम आह
(वृ० प० ७००)
१७. तेणं कालेणं तेणं समएणं सक्के देविदे देवराया
वज्जपाणी
*लय : हिरणी जब घर, ललना
१४ भगबती जोड़
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org