________________
ते रोवै छै मालुआ कछ मझे, सगली बात कही विसतार । तेड़ ल्यावो हिवै तेहनें, म करो ढील लिगार ॥२॥ साधु तिहां थी नीकल्या, आया सीहा रै तीर । ते साध कहै छै सीहा भणी, तोमै बोलावै श्री महावीर ॥३॥ हिवै सीहो तिहां थी नीकल्यो, आयो भगवंत पास । वंदणा करे श्री वीर नैं, तिहां ऊभो अतंत उदास ।।४।।
ढाल: २८
[कपूर हुवै अति ऊजलो जो]
श्री वीर जिणंद चोवीसमां रे, कहै सीहा नै बोलाय । जे-जे सीहा रै मन ऊपनी रे, ते दीधी छै वीर बताय ।
रेसीहा ! मत कर फिकर लिगार ॥१॥ आं० थारै ध्यान करतां मन ऊपनी रे, भगवंत रै उपनों आतंक रोग । म्हारा धर्माचार्य तेहनों रे, थे पड़तो जाण्यो विजोग ।।२।। थे जाण्यो धर्मगुर महरा रे, छदमस्थ थका करसी काल । केइ अणतीर्थी इम भाषसी रे, तिण सं उठी थारै मोह झाल ॥३॥ तिण कारण तूं रोयो घणों रे, मालुआ कच्छ रे माही। बांगां पाड़ी छ अति घणी रे, मोटे-मोटे सब्दे ताही ॥४॥ सीहे विलाप कियो तके रे, वले चिन्तवी थी मन मांय । ते वीर सगली सीहा नै कही रे, ते सगली आगंच दीधी बताय ।।५।। वीर कहै सीहा ! वारता रे, कहै साची कही के नांहीं। जब सीहो कहै साची वारता रे, झूठ नहीं तिण मांही।
रे जिणेसर ! म्हारी कही मनोगत बात ॥६।। हूं गोसाला रा ताप थी रे, काल न करूं छ मासा रे अंत । लोक बातां करै ते झूठा थका रे, ते साच न जाणे मतवंत ॥७॥ साढा पनरै वरसां लगे रे, केवलग्यान सहीत । गंधहस्ती नी परे विचरसू रे, हिवै जाबक रोग रहीत ॥८॥ हिवै जा तूं सीहा ! इहां थकी रे, मेढीगाम नगर रै माय । तिहां गाथापतणी छै रेवती रे, तिण रे घर त जाय || तिण म्हारै अर्थ नीपजावियो रे, ते कोल्हापाक पिछाण । तिण नैं तूं मत ल्यावजे रे, आधाकरमी दोषण जाण ॥१०॥ जे उणरै अर्थे नीपनों रे, विजोरापाक वशेष । ते तूं ल्याव निसंक सूं रे, सुध निरदोषण देख ॥११॥
गौसाला री चौपई, ढा. २८ ४२१
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
