________________
ढाल : २४
[चंदगुपत राजा सुणे]
हूं तो निश्चै तीथंकर छु नहीं, हं केवलग्यानी पिण नाही रे । जे अतसय गुण छै जिणेसर तणां, ते जाबक नहीं मों मांही रे ।
हा ! हा ! रे पापी मैं स्यूं कियो ।।१।। आँ० हूं तो गोसालो मंखली-पूत छू, भारीकरमो मूढ मिथ्याती रे। दोय साध भगवंत रा, त्यांरो हुवो हूं घाती रे ॥२॥ औ तो वीर जिणंद चोबीसमां, ते तो च्यार तीर्थ नां थापी रे । ते तो निश्चै तीर्थकर केवलो, ते म्है जाणे उथाप्या पापी रे ।।३।। मौनै दिख्या दे वीर चेलो कियो, वले, बहुसुरती मोने कीधो रे। ते उपगार विसारे में घालियो, त्यांनै उलटो म्है दुख दीधो रे ॥४।। तेज़ लेस्या जिण विध नीपज, ते पिण मौनें वीर बताई रे। त्यांरो विनो भगत तो जीहाई रह्यो, त्यांने उलटो हुवो दुखदाई रे॥५।। त्यांरा दोय साधां नै म्है मारिया, तेज़ लेस्या मेहली म्है पापी रे । बले लेस्या मेहली म्है वीर नै, त्यांनै मारण री मन में थापी रे ॥६॥ हं प्रतणीक सर्व साधां तणों, त्यांरो अंतरंग माहे वेरी रे। म्है काण न राखी किण साध री, त्यांसू दुष्ट परिणामे रह्यो गेरो रे ॥७॥ वले आचार्य नै उवज्झाय नों, त्यांरो अजस करतो वारूवारो रे । त्यांरा अवरणवाद बोल्या घणां, त्यांरी कीधी अकीरत अपारो रे ।।८।। अछता आल दिया म्है अति घणां, त्यांरी कर-कर कूड़ी बातो रे । म्है च्यार तीथ सं पापिये, पड़िवजियो मिथ्यातो रे ॥६॥ है तो पूरो विगुतो मिथ्यात में, घणां जणां मैं विगोया रे। त्यांनै संसार रूपिया समद में, ऊंधी सरधा में न्हाख डबोया रे ॥१०॥ म्है तेज लेस्या मेहली वीर नैं, ते लेस्या मो में पाछी आई रे। तिण तेज लेस्या रा तप तेज थी, म्हारै बलण घणी छै माही रे ॥११॥ तिण सं रोग पितंजर ऊपनों, वले दाह लागी विकरालो रे । तो आज सातमी रात छ, छदमस्थ थको करसू कालो रे ।।१२।। जद वीर मोने न बचावता, तो हूं कुसले न रहितो पापी रे । दोय साधां नैं भगवंत रो, मूल न है तो संतापी रे ॥१३॥ हं पापी जीव बचायां थकां, गुण किणरै ई नीपनों नांहीं रे । म्है हाण पाड़ी जिण-धर्म री, उलटा न्हाख्या मिथ्यात रै मांही रे॥१४॥ मोटा-मोटा अकार्य म्है किया, वले हुवो करमां सं भारी रे। मो जीव्यां थी ए गुण नीपनों, म्हारो किम होसी निसतारी रे ॥१५॥ एहवी करै विचारणा, निज थिवरां मैं बोलाया रे। जब वचन लेई थिवरां तणों, भारी-भारी संस कराया रे ॥१६॥ भारी संस कराय थिवरां भणी, पछै मांड कही सर्व बातो रे । हं पूरो पाखंडी थेट रो, म्है कीधी साधां री घातो रे ॥१७॥ तीर्थकर वीर जिणंद चोबीसमां, ते तो विचरै छै साहसीको रे।
हूं गोसालो मखलीपूत छु, हूं रह्यो पाखंड में तीखो रे ॥१८॥ ४१६ भगवती-जोड़
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org