________________
गोसाला री चौपई
अरिहंत सिद्ध ने आयरिया, उवझाया सगला साध । मुगत नगर नां दायका, ए पांचू पद आराध ।।१।। नमं वीर सासणधणी, सुतर देव अरिहंत - भाख्या ते गणधरां गुथिया, ते आगम सार सिद्धंत ।।२।। भगोती रा पनरमां सतक में, गोसाला रो इधकार । तिण अनुसारे हं कहूं, ते सांभलजो विसतार ।।३।। तिण काले नै तिण समे, नगरी सावत्थी नाम । तिहां कोठग नामे बाग थो, इसाण कूण ठाम ।।४।। हलाहल कुंभारी तिहां वसै, तिणरै रिध घणी धर माहि। ते गोसाला री छै श्रावका, मत झाल रही छै ताहि ।।५।। ते गोसाला ग सिद्धत रा, लाधा छै अर्थ अनेक । वले अर्थ ग्रह्या नै पूछिया, निरणो कीधो छै बशेष ।।६।। हाड मीजा रंगी तेहनी, गोसाला रा धर्म मे ताहि । अर्थ परम-अर्थ गिण तेहन, सेस गिणै छै अनर्थ मांहि ।।७।। इणविध आतमा भावती, विचरै छै दिन रात । ते जाणै तीर्थंकर तेहन, तिणरै संका नहीं तिलमात ।।८।।
ढाल : १
[मम करो काया माया कारमी]
तिण हलाहल कुंभारी री जायगां मझे, पिरवार सहित आयो तास जी। तिण काले गोसाला नै हवा, पवज्जा लियां चौबीस वास जी।
भाव सुणो गोसाला तणां ।।१।। छ दिसाचर पास-संतानिया, ते पूर्वधारी था ताय जी। त्यां जस कीरत सुण गोसाला तणो, ते मिलिया गोसाला में आय जी ।।२।। साण कलंद कणियार नैं, अछिद्र अगीवेसायण ताम जी। छठो गोमाउ नों पुत्र अर्जुन, एछ दिसाचर नां नाम जी ॥३॥ जब गोसालो मन हरषत हुवो, ज्यू डाकण में जरख मिलै आण जी। ज्यं लीधी असवारां सांढ्यां भणी, ए दिष्टंत लीजो पिछाण जी ।।४।। आठ महानिमत सास्त्र तके, गोसालो भण्यो मूख पाठ जी। तिणसं लोकां नै भरमाय ने, सिष-सिषणी रो कियो थाट जी ।।५।। भूम' कंपै उतपात* हुवै वले, सुपना रो जाणे विचार जी। उलकापात हुवै लोक में, ते फल रो जाणै विसतार जी ।।६।।
गोसाला री चौपई, ढा० १ ३८३
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org