________________
संभवाद्देवदण्डकोऽत्र व्यतिकरे भणितव्य इति ।
(वृ०प० ६३६,६३७)
सोरठा १३. पूर्वे सुर नों जाण, मध्य गमन अविनय कह्यो ।
हिव नरकादि पिछाण, विनय विशेष प्रतै कहै ।।
१४. *हे प्रभु ! छै नारक तौँ, मांहोमांहि करिवो सत्कार के।
विनय योग्य नैं वंदना-प्रमुख आदर नों करवो धार के ।।
१५. अथवा प्रवर वस्त्रादि नों देवं तेह कह्यो सत्कार के।
सक्कारो पवर वत्थमाइहिं, इति वचनात टीका में धार के ।। १६. सनमान तथाविध प्रतिपत्ति, योग्य भक्ति नों करिवू जाण के।
कृतिकर्म ते वंदना अथवा कार्य न करिवं पिछाण के।।
१७. गौरव योग्य देखी करी, आसण नो तजिवो अब्भुट्ठाण के।
हस्त बिहु नो जोड़वो, अंजलिपग्गहे कहिवं जाण के ।।
१८. गौरव योग्यज बैसतां, पहिला आसण आणवं ताम के।
बैसो इत्यादिक कहै, आसणाभिग्गहे तेहनों ताम कै॥
१३. प्राग देवानाश्रित्य मध्यगमनलक्षणो दुविनय उक्तः, ___ अथ नैरयिकादीनाश्रित्य विनयविशेषानाह----
. (वृ. प. ६३७) १४. अत्थि णं भंते ! नेरइयाणं सक्कारे इ वा ?
'सक्कारेइ व' त्ति सत्कारो-विनयाहेषु वन्दनादिनाऽऽदरकरणं।
(व. प. ६३७) १५. प्रवरवस्त्रादिदानं वा 'सत्कारो पवरवत्थमाईहिं' इति वचनात् ।
(वृ. प. ६३७) १६. सम्माणे इ वा? कि इकम्मे इ वा?
'सम्माणे इ व' त्ति सन्मानः-तथाविधप्रतिपत्तिकरणं 'किइकम्मेइ व' ति कृतिकर्म-वन्दनं कार्यकरणं वा।
(वृ. प. ६३७) १७. अब्भुट्टाणे इ वा ? अंजलिपग्गहे इ वा?
'अब्भुट्ठाणे इ व' त्ति अभ्युत्थानं-गौरवाईदर्शने विष्टरत्याग: 'अंजलिपग्गहेइ व'त्ति अलिप्रग्रहःअञ्जलिकरणम् ।
(वृ. प. ६३७) १८. आसणाभिग्गहे इ वा ?
'आसणाभिग्ग हेइ व' त्ति आसनाभिग्रहः-तिष्ठत एव गौरव्यस्यासनानयनपूर्वकमुपविशतेति भणनं ।
(वृ. प. ६३७) १९. आसणाणुप्पदाणे इ वा ?
'आसणाणुप्पयाणेइ व' त्ति आसनानुप्रदानं गौरव्यमाश्रित्यासनस्य स्थानान्तरसञ्चारणं ।
(वृ० प०६३७) २०. एंतस्स पच्चुग्गच्छणया? ठियस्स पज्जुवासणया ?
'इंतस्स पच्चुग्गच्छणय' त्ति आगच्छतो गौरव्यस्याभिमुखगमनं 'ठियस्स पज्जुवासणय' त्ति तिष्ठतो गौरव्यस्य सेवेति ।
(वृ० प०६३७) २१. गच्छंतस्स पडिसंसाहणया? नो इणठे समठे।
(श० १४।३२) 'गच्छंतस्स पडिसंसाहणय' त्ति गच्छतोऽनुव्रजनमिति, अयं च विनयो नारकाणां नास्ति, सततं दुःस्थत्वादिति ।
(वृ०प० ६३७) २२. अत्थि णं भंते ! असुरकुमाराणं सक्कारे इ वा?
सम्माणे इ वा जाव गच्छंतस्स पडिसंसाहणया
१६. गौरव योग्य नै आश्रयी, आसण नोंज अनेरै स्थान के।
लेइ जायवो ते अछ, आसणाणुप्पदाणे अभिधान के।।
२०. आवता सन्मुख जायवो, एतस्सपच्चुग्गच्छणया जेह के।
बैठां नी सेवा करै, ठियस्स पज्जुवासणया जेह के।
२१. जातां ने पहंचाड़िवो, गच्छंतस्स पडिसंसाहणया जाण के ?
जिन कहै अर्थ समर्थ नहीं, नारक नैं नहिं विनय विनाण के ।।
२२. छै प्रभु ! असुरकुमार नें, सत्कार में देवो सन्मान के।
जाव जातां पहुंचाड़िवो? जिन कहै हंता अत्थि जान के।।
वा?
२३. इम यावत थणियकुमार नें, पृथ्वी जा चउरिद्री पेख के।
नारक नीं पर सर्व नैं, कहि ए विस्तार अशेख के।
हंता अस्थि । २३. एवं जाव थणियकुमाराणं । पुढविकाइयाणं जाव चरिदियाणं एएसिं जहा नेरइयाणं ।
(श० १४॥३३)
*लय :हूं बलिहारि हो जादवां
श० १४, उ० ३, ढा०२९३ २४१
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org