________________
७. तए णं से सुदंसणे सेट्ठी समणेणं भगवया महावीरेणं ___ संभारियपुव्वभवे ८. दुगुणाणीयसड्ढसंवेगे
७. सेठ सुदशण तिण समय, श्रमण भगवंत श्री महावीर हो।
पूरव भव संभारयो तिणे, प्रभु याद करायो हीर हो ।। ८. भव पाछिल याद आयां थका, पूर्व काल तणी अपेक्षाय हो। 'श्रद्धा संवेग दुगुणो ऊपनों, हिय पाम्यो हरष अथाय हो। ९. श्रद्धा तत्त्व तणी रुचि अति बधी, अथवा भला अनुष्ठान हो।
ते करवा तणी इच्छा घणी, कह्यो श्रद्धा नों अर्थ पिछान हो। १०. भव भ्रमण तणो भय अधिक घणो, धुर अर्थ संवेग नों एह हो।
अथवा अभिलाषा मोक्ष नी, ते पिण तास बधी दुगुणेह हो ।। ११. अधिक आनन्द करी तदा, अश्रुपूर्ण नयन छ तास हो।
घणो हरष हिया में ऊपनो, पूर्व भव याद आयां विमास हो ।। १२. श्रमण भगवंत महावीर ने, प्रदक्षिणा दे तीन वार हो।
वंदना वच स्तूति नमी करी, इम बोल्यो वचन विचार हो ।
६. तत्र श्रद्धा-तत्त्वश्रद्धानं सदनुष्ठानचिकीर्षा वा
(वृ० ५० ५४६) १०. संवेगो-भवभयं मोक्षाभिलाषो वेति ।
(वृ० प० ५४६) ११. आणंदंसुपुण्णनयणे
१३. एवमेयं प्रभु ! इमहीज ए, जाव ते वच एह उदार हो।
तुम्है कहो जे सत्य छ, एम कही तिहबार हो । १४. कण ईशाण विषे जई, सेठ ऋषभदत्त जेम हो।
जाव सर्व दुःख क्षय किया. पाम्या अविचल क्षेम हो।। १५. णवरं विशेष छ एतलो, भणियो पूरव च उदश ताय हो।
घणो प्रतिपूर्ण तिण पालियो, बारै वर्ष चारित्र पर्याय हो ।। १६. शेष ऋषभदत्त जिम जाणज्यो, सेवं भंते ! सेवं भंते ! ताम हो ।।
प्रभु ! तुम्हे कह्यो सर्व सत्य छै, इम बोल्या गोतम स्वाम हो।। १७. एवो एकादशमा शतक नो, कह्यो एकादशमो उद्देश हो।
अधिकार कह्यो महाबल तणो, तिणमें वारू वैराग विशेष हो ।। १८. ढाल दोयसौ नै छयालीसमी, भिक्षु भारीमाल ऋषिराय हो। तास प्रसादे संपदा, 'जय-जश' अधिक सवाय हो ।
एकादशशते एकादशोद्देशकार्थः। ॥११।११।।
१२. समणं भगवं महावीरं तिक्खुत्तो आयाहिण-पयाहिणं
करेइ ,करेत्ता वंदइ नमसइ, वंदित्ता नमंसित्ता एवं
वयासी१३. एयमेयं भंते ! जाव (सं० पा०) से जहेयं तुब्भे
वदह त्ति कटु १४. उत्तरपुरत्थिमं दिसीभागं अवक्कमइ, सेसं जहा
उसभदत्तस्स (भ० ६।१५१) जाव सव्वदुक्खप्पहीण १५. नवरं-चोद्दसपुव्वाइं अहिज्जइ बहुपडिपुण्णाई
दुवालसवासाइं सामण्णपरियागं पाउणइ । १६. सेसं तं चेव ।
(श० ११११७२) सेवं भंते ! सेवं भंते ! त्ति। (श० ११११७३)
ढाल : २४७
दूहा १. एकादशम उदेश में, काल कह्यो जगनाथ ।
द्वादशमें पिण तेहिज हिव, भंगांतरे विख्यात । २. तिण काले नै तिण समय, आलभिया अभिराम ।
नगरी हुंती संख वन, चैत्य वर्णक बिहुँ ताम॥ ३.तिण आलभिया नगरी विषे, इसिभद्र सुत आद।
समणोपासग बह वस, अड्डा ऋद्धि अगाध ।। ४. यावत धन करिने तसु, गंज सकै नहिं कोय । जाण्या जीव अजीव नैं, यावत विचरै जोय ।।
१. एकादशोद्देशके काल उक्तो द्वादशेऽपि स एव भंग्यन्तरेणोच्यते
(वृ० ५० ५५०) २. तेणं कालेणं तेणं समएणं आलभिया नामं नगरी
होत्था-वण्णओ । संखवणे चेइए–वण्णओ । ३. तत्थ णं आलभियाए नगरीए बहवे इसिभद्दपुत्तपा
मोक्खा समणोवासया परिवसंति-अड्ढा ४. जाव बहुजणस्स अपरिभूया अभिगयजीवाजीवा जाव
अहापरिग्गहिएहि तवोकम्मेहि अप्पाणं भावेमाणा विहरंति ।
(श० ११।१७४)
श०११, उ० १२, ढाल २४७ ४६५
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org