________________
६. शिल प्रवाल विद्रुमादि, रक्त-रत्न पद्म राग ते ।
इत्यादिक संवादि, ए दीस जाव शब्द में। ७. *संत कहितां विद्यमान छ रे, आप तणे वश जेह ।
सार प्रधानज द्रव्य ही रे, तिके छै तुझ घर नै विषेह ।। ८. अलाहि कहितां पर्याप्त है रे, ज्यां लग ए परिमाण ।
कुल वंश सात पीढ्यां लगै रे, जे देवै अति घणु दान ।।
है. पोते भोगववै करी रे, न्याती-गोती नैं जेह ।
बांटी नैं बहु देतां थकां रे, सात पीढयां लग न खूटेह ।।
१०. ते भणी पहिला भोगवी रे, हे सुत ! मनुष्य तणाय।
विस्तीर्ण कामभोग नैं रे, बलि ऋद्धि सत्कार समुदाय ।। ११. कल्याणकारी भोगवी रे, तिवार पछै सुविचार ।
कुलवंश तंतु वधारने रे, जाव संजम लीजै सार ।। १२. जमाली क्षत्रिय-सुत तदा रे, कहै मात पिता ने एम।
तिमहिज छै माता पिता कांइ, जे तुम्ह भाख्यो तेम ।। १३. जे तुम्है मुझ नैं इम कहो, इम वली ताहरै ए जात ।
धन दादा परदादा रो संचियो, जाव दीक्षा लीजै प्रभु हाथ ।। १४. इम निश्चै हे माता पिता ! हिरण्य सवर्ण जावत द्रव्य ।
अग्नि साधारण अग्नि में बलै, चोर साधारण भव्य ।। १५. राय साधारण नृप लिये रे, मृत्यु साधारण मान ।
न्याती गोती साधारण वली रे, एतो हिरण्यादिक पहिछाण ।
प्रतीताः 'सिलप्पवाल' त्ति विद्रुमाणि 'रत्तरयण' त्ति पद्मरागास्तान्यादिर्यस्य (वृ०प०४७०) ७. 'संत' त्ति विद्यमानं स्वायत्तमित्यर्थः 'सार' त्ति प्रधानं
(वृ०प० ४७०) ८. अलाहि जाव आसत्तमाओ कुलवंसाओ पकामं दाउं 'पकामं दाउ' न्ति अत्यर्थं दीनादिभ्यो दातुम्
(वृ० प० ४७०) ६. पकामं भोत्तुं परिभाएउं
भोक्तुं-स्वयं भोगेन 'परिभाएउ' ति परिभाजयितुं दायादादीनां प्रकामदानादिषु यावत् स्वापतेयमलं तावदस्ति
(वृ० प० ४७०) १०. तं अणुहोहि ताव जाया ! विउले माणुस्सए इड्ढि
सक्कारसमुदए, ११. तओ पच्छा अणुहूयकल्लाणे, वड्ढियकुलवंस जाव
(सं० पा०) पव्वइहिसि। (श०६।१७५) १२. तए णं से जमाली खत्तियकुमारे अम्मापियरो एवं
वयासी-तहा वि णं तं अम्मताओ! १३. जण्णं तुब्भे ममं एवं वदह–इमं च ते जाया !
अज्जय-पज्जय-पिउपज्जयागए जाव पव्वइहिसि । १४,१५. एवं खलु अम्मताओ! हिरणे य, सुवण्णे य जाव
सावएज्जे अग्गिसाहिए, चोरसाहिए रायसाहिए मच्चसाहिए, दाइयसाहिए अग्न्यादेः साधारणमित्यर्थः। (वृ०प० ४७०)
सोरठा १६. एहिज द्रव्य प्रतेह, अति परवशपणुं जणायवा।
अन्य पर्याय करेह, कहियै छै ते सांभलो ।। १७. *अग्नि सामान्य ते अग्नि थी रे, हवै हिरण्यादिक न विणास ।
जाव पुत्रादि सामान्य छै तिके रे, कुटंब सामान्य विमास ॥
वा०-पूर्व कह्यो साधारण, इहां सामान्य का। ते एकार्थ जाणवू । १८. अध्रुव अनित्य अशाश्वतो रे, पूर्व तथा पछै जेह ।
अवश्य छांडिवू हुस्यै सही रे, कांड हिरण्यादिक द्रव्य तेह ।। १६. ते माटै कुण जाण वली रे, तं चेव तिमहिज न्हाल ।
जाव प्रव्रज्या आदरूं रे, तुझ आज्ञा थी सुविशाल ।। २० क्षत्रिय-सत जमाली तणां रे, मात पिता तिहवार ।
जमाली प्रति चलायवा कांइ, समर्थ नहीं जिहवार ।। २१. विषय शब्दादिक जेहनै रे, अनुलोम ते विषय विषेह ।
प्रवृत्ति जनकपणे करि तिके रे, अनुकूल वचन करेह ।।
१६. एतदेव द्रव्यस्यातिपारवश्यप्रतिपादनार्थं पर्यायान्तरेणाह
(वृ० प० ४७०) १७. अग्गिसामण्णे जाव (सं० पा०) दाइयसामण्णे 'दाइयसाहिए' त्ति दायादाः-पुत्रादयः ।
(वृ० प० ४७०) १८. अधुवे, अणितिए, असासए, पुब्धि वा पच्छा वा
अवस्सविप्पजहियव्वे भविस्सइ १६. से केस णं जाणइ तं चेव जाव (सं० पा०) पव्वइत्तए।
(श० ६।१७६) २०. तए णं तं जमालि खत्तियकुमारं अम्मताओ जाहे
नो संचाएंति २१. विसयाणुलोमाहि
'विसयाणुलोमाहिं' ति विषयाणां-शब्दादीनामनुलोमा:-तेषु प्रवृत्तिजनकत्वेनानुकूला विषयानुलोमास्ताभिः
(वृ० प० ४७०)
*लय: राजनगर भणतां थकां रे
श०६, उ० ३३, ढाल २०७ २५५
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org