________________
११. छट्ठी इहां कहीज, सूरसेनी नों भेद ए।
देश विशेष थकीज, अपभ्रंसी कहिये तसुं ।। १२. किंचित् मागध जाण, किंचित् प्राकृत लक्षणे ।
जैह विषे पहिछाण, अर्द्धमागधी ते कही।
१३. *जिन कहै अर्द्धमागधी भाषा, वदै देवता जशधारी । ___ अर्द्धमागधी सुलभ बोलतां, सुणतां समझ लगै प्यारी॥
१४. कह्या सात सय केवलज्ञानी, वलि छद्मस्थ देव आख्यं ।
हिव छद्मस्थ केवली ना प्रस्ताव थकी आगल दाख्यं ॥ १५. अंतकरं-भव-छेद करै प्रभ ! अथवा चरम-तन त्यांन ।
केवलज्ञानी जाणे देखै ? जिन भाखै हंता जाने ।
१२, तत्र मागधभाषालक्षणं किञ्चित्किञ्चिच्च प्राकृत
भाषालक्षणं यस्यामस्ति सार्द्ध मागध्या इति व्युत्पत्याऽर्द्धमागधीति ।
(वृ० प० २२१) १३ गोषमा ! देवा णं अद्धमागहाए भासाए भासंति ।
सा वि य णं अद्धमागहा भासा भासिज्जमाणी विसिस्सति ।
(श० ५/६३) १४. केवलिछद्मस्थस्यवक्तव्यताप्रस्ताव एवेदमाह
(वृ० प० २२१) १५. केवली णं भंते ! अंतकरं वा, अंतिमसरीरियं वा
जाणइ-पासइ ? हंता जाणइ-पासइ।
(श० ५/६४) १६. जहा णं भंते ! केवली अंतकरं वा, अंतिमसरीरियं
वा जाणइ-पासइ, तहा णं छउमत्थे वि अंतकरं वा, अंतिमसरीरियं वा जाणइ-पासइ ? गोयमा ! णो
इणठे समठे। १७. सोच्चा जाणइ-पासइ, पमाणतो वा। (श० ५/६५)
१६. अंतकरं वा चरमशरीरक, जाणे देखै जिन ज्यांही।
तिम ही छद्मस्थ जाण देखै ? जिन कहै अर्थ समर्थ नाही॥
१७. किणहि प्रकार थकी वलि जाणे, ए अधिकार हिवै आण ।
सांभल ने जाणे ए बिह प्रति, तथा प्रमाण थकी जाण ॥ १८. से कि तं सोच्चा अथ स्यं ते, ए बिह जाण सांभल नै?
जिन कहै केवली कन्है सुणी ने, जाण अंतकरादिक ने ॥ १६. केवली ना श्रावक नैं पास, केवलि नी श्राविका पासै । केवली तणा उपासक पास, वलि तसं उपासिका आसै॥
सोरठा २०. केवली पास सुणंत, श्रावक अर्थो सुणवा तणो ।
ए करसी भव-अंत, इत्यादिक सूण जाणिय ॥
१८. से किं तं सोच्चा?
सोच्चा णं केवलिस्स वा, १६ केवलिसावगस्स वा, केवलिसावियाए वा, केवलि
उवासगस्स वा, केवलि उवासियाए वा,
२०. 'केवलिसावगस्त व' त्ति जिनस्य समीपे यः श्रवणार्थी
सन् शृणोति तद्वाक्यान्यसौ केवलिश्रावक: तस्य वचनं श्रुत्वा जानाति, स हि किल जिनस्य समोपे वाक्यान्तराणि शृण्वन् अयमन्तकरो भविष्यतीत्यादिकमपि वाक्यं शृणुयात् ततश्च तद्वचनश्रवणाज्जानातीति ।
(वृ० प० २२२)
२१. उपासक सेव करेह, सुणवा नी वांछा नथी।
सेवा तत्पर एह, जाण तसु पासै सुणी ।।
२२. *केवलोपाक्षिक स्वयंबुद्ध पै, वलि तस् श्रावक प माण ।
तेहनी वलि श्राविका पास, सांभल मैं ते वलि जाणे ।।
२१. केवलिनमुपास्ते यः श्रवणानाकांक्षी तदुपासनमात्रपरः सन्नी केवल्युपासकः तस्य वचः श्रुत्वा जानाति ।
(वृ० प० २२२) २२. 'तप्पक्लियस्स' वा, तप्पक्खियसावगस्स वा,
तप्पक्खियसावियाए वा, तपक्लियस्स त्ति केलिपाक्षिकस्य स्वयंबुद्धस्येत्यर्थः ।
(वृ० प० २२२)
* लय : नाहरगढ़ ले चालो .....
श० ५, उ० ४, ढाल ८३ ३५
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org