________________
१८. अल्लीणे विणीए ।
(श० ५/७८)
१६. तए णं से अइमुत्ते कुमार-समणे अण्णया कयाइ
महावुट्टिकायंसि निवयमाणंसि। . २०. कक्खपडिग्गह-रयहरणमायाए बहिया संपढ़िए विहाराए।
(श० ५७६) २१. तए णं से अइमुत्ते कुमार-समणे वाहयं वहमाणं
पासइ,
१८. लीन नहीं संसार विषे मनि, इंद्रिय बस हद कीनी ।
भद्रिक भाव विनय गण करिने, आतम अतिही भीनी॥ १६. तिण अवसर ते कुमर अइमत्तो, श्रमण तपस्वी तीखो।
एक दिवस महा वृष्टि थयां पछै, च्यार तीर्थ जश टीको। २०. पडघो-पात्र रजोहरण-ओघो, काख विषे जे लेई ।
बहिर्भूमिका अर्थे मुनिवर, चाल्यो बाहिर तेही॥ २१. तिण अवसर ते कुमर अइमुत्तो, श्रमण धणुं सुखदाई ।
बाहलो जल नों वहितो देखी, बाल-लीला मन आई ।। [श्रमण अइमत्तो रे, बाल लीला चित लागे ।
चरम शरीरी उत्तम प्राणी, पिण हिवडां जल रागै ॥] (ध्रपदं) २२. पाल माटी नी बांधी नै मनि, पात्रो मेली बेवै ।
ए मुझ नावा ए मझ नावा, नावडिया जिम खेवै॥ २३. उदक विषे पडघा प्रति करिनै, वाहतो थको मुनि खेले।
रमण क्रिया करतो इम रमतो, रामत रस रंग रेलै । २४. अइमुत्ता प्रति रमतो देखी, स्थविर मुनि गुणगेह ।
तेहनी अत्यंत अनुचित चेष्टा, निरखी निज नयणेह ।। २५. अइमत्ता मुनिवर नों तेहवै, ते उपहास्य करंता ।
श्रमण प्रभू महावीर समीपे, आवी एम वदंता ॥
२२,२३. पासित्ता मट्टियाए पालिं बंधइ, बंधित्ता ‘णाविया
मे, णाविया मे' नाविओ विव णावमयं पडिग्गहगं उदगंसि पव्वाहमाणे-पव्वाहमाणे अभिरमइ ।
२६. इम निश्च देवानुप्रिया नों, अंतेवासी सीस ।
कुमर अइमुत्तो श्रमण किते भव सीझस्यै अंत करीस?
।
२७. हे आर्यो ! इम दे आमंत्रण, भगवंत श्री महावीरं ।
ते स्थविरां प्रति इहविध भाखै, मेरु तणी पर धीरं । २८. इम निश्चै करिने हे आर्यो ! मांहरो अंतेवासी ।
नाम अइमुत्तो कुमार-श्रमण ए, ऋषि रूड़ो गणरासी। २६. प्रकृति स्वभावे भद्रिक यावत, विनयवंत विश्वासी।
ते अइमुत्तो कुमार-श्रमण मुनि, इण भव मुक्ति सिधासी॥ ३०. यावत् सकल कर्म दुख नों मनि, इण हिज भव क्षय करसी।
ते माटै एहनें मति हेलो, अविचल वधु ए वरसी ॥ ३१. हे आर्यो ! अइमुत्ता मुनि नैं, मने करि मति निदो।
लोक सुंणंता पिण मति खिसो, ए महामनि गुणवृंदो।
२४,२५. तं च थेरा अद्दक्खु । जेणेव समणे भगवं महा
वीरे तेणेव उवागच्छंति, उवागच्छित्ता एवं वदासी'अद्राक्षुः' दृष्टवन्तः, ते च तदीयामत्यन्तानुचितां चेष्टां दृष्ट्वा तमुपहसन्त इव भगवन्तं पप्रच्छः,
(वृ०प० २१९) २६. एवं खलु देवाणुप्पियाणं अंतेवासी अइमुत्ते नाम
कुमार-समणे, से णं भंते ! अइमुत्ते कुमारसमणे कतिहिं भवग्गहणेहि सिज्झिहिति बुज्झिहिति मुच्चिहिति परिणिव्वाहिति सव्वदुक्खाण अंतं करेहिति ?
(श०५८०) २७. अज्जोति ! समणे भगवं महावीरे ते थेरे एवं
वयासी२८. एवं खलु अज्जो! ममं अंतेवासी अइ मुत्ते 'नामं
कुमार-समणे । २६. पगइभद्दए जाव विणीए, से णं अइमुत्ते कुमार-समणे
इमेणं चेव भवग्गहणेणं सिज्झिहिति । ३०. जाव अंतं करेहिति । तं मा णं अज्जो ! तुब्भे अइ
मुत्तं कुमार-समणं हीलेह । ३१. निदह खिसह 'निंदह' त्ति मनसा खिसह' त्ति जनसमक्षं
(वृ० प० २१६) ३२. गरहह अवमण्णह।
'गरहह' त्ति तत्समक्षम् 'अवमण्णह' त्ति तदुचितप्रतिपत्यकरणेन
(वृ०५० २१६)
३२. तेहनी साख करि मति गरहो, नवि कीजै अपमानं ।
योग्य भक्ति अणकरिव करिने, ए अपमान नुं स्थानं ॥
(श. ५, उ०४, ढाल ८१ २६
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org