________________
सोरठा
८. गुरु सा सुखकार, गणपति ते आचार्य गुरु । साखे फुन दीक्षा दातार ते दीक्षा गुरु दीपता ॥ ९. इहां गुरु साये जाण, निदे दुःकृत कर्म ने। ते गुरु दिल में आण, ते आश्री ए वचन है ॥ १०. जगरण अवसर जाण, रायप्रश्रेणी में को।
ह.
प्रदेशी पहिछाण, आस्यो छे इण रीत सू ॥ ११. पूर्वे केशी पास, अणुव्रत म्हैं आदर्या ।
सर्व थकी हिव तास, तेह समीपे हिव करूं ॥ १२. तिम इहां पिण अवलोय, आपण गुरु साल थी। पै
दुःकृत निर्द सोय, ते गुरु याद करी दहां ॥' (ज० स० )
१३. विजट्टामि तेनां बंधन नं विसोहेमि कहितां दंड लेवू,
तोड़ खेडूताम पंक पखालू आम ॥
१४. अनकरिये करिनें हूं ऊठ्
|
पई अधिक उजमाल । यथायोग्य जे प्रायश्चित्त, पडिवजुं तपसा न्हाल ॥ १५. ए गीतार्थपणा यकी अन्य भणी ए नांय ह्व े, गीतार्थ नहीं ते पिण मन में, पश्चाताप कराय ॥ १६. ते मन चि मिच्छामिदुक्कडं पोते देखूं ताय तठाप स्थविर समीपे ले आलोयण जाय ॥ १७. यावत तपोकर्म पडिवज इम चितव मन मांहि । स्थविर समीपे आलोयणादिक, करिवा चाल्यो ताहि ॥ १८. स्थविरां पासे ते नहिं पूगो, सुणियो मारग मांय । स्थविर निर्वाच बया वायादिके, मुख बोल्यो नहि जाय ॥ सोरठा
1
१६. आलोचनादिक हेत, तसू परिणाम छते अपि । स्थविरां स्वस्थ सचेत, नवि आलोचन करि सकै ॥
२०. *तिण कारण ए प्रश्न पूछयो, आराधक एस्वाम । अथवा तास विराधक कहिये ? इम पूछे अभिराम ॥ २१. जिन कहै मोक्ष मार्ग नों आराधक नहीं विराधक जेह । आलोयण ने सन्मुख मार्ट भाव शुद्ध थी एह ॥
1
२२. द्वितीय आलावे ते मूर्ति चाल्यो, पूगो नहि स्थविरां पाय । आप निर्वाच थयो वायादिक थी, मुख बोल्यो नहि जाय ॥
*लय : कांइ न मांगा जी
Jain Education International
१०,११. तए णं से पएसी राया सूरियकंताए देवीए अप्पदुस्समाणे जेणेव पोसहसाला.... पुब्विं पि मए के सिस्स कुमारसमणस्स अंतिए थूलए पाणाइवाए पच्चक्खाए .... सव्वं असणं पाणं खाइमं साइमं चउव्विहं पि आहारं जावज्जीवाए पच्चक्खामि ।
( रायपसेणइय सू० ७९६)
१३. विउट्टामि विसोहेमि
वित्रोटयामि तदनुबन्ध छिन 'विशोधयामि' प्रायश्चित्तपङ्कं प्रायश्चित्ताभ्युपगमेन ।
( वृ० प० २७६)
१४. अकरणमा अन्टमि बहारि पारतियो पडिवज्जामि ।
१५. एतच्च गीतार्थतायामेव भवति नान्यथा
( वृ० प० ३७६ ) १६. तओ पच्छा थेराणं अंतियं आलोएस्सामि
१७. जाव तवोकम्मं पडिवज्जिस्सामि ।
१. से संपएि असंपत्ते, वेरा व पुज्यामेव अमुहा सिवा अमुखाः निर्वाचः स्र्वातादिदोषात
( वृ० प० ३७६)
१६. ततश्च तस्यालोचनादिपरिणामे सत्यपि नालोचनादि संपद्यते । (५०० २७६)
२०. इत्यतः प्रश्नयति ।
( वृ० प० ३७६ ) से णं भंते ! कि आराहए ? विराहए ? २१. गोयमा ! आराहए, नो विराहए ।
'आराहए' त्ति मोक्षमार्गस्याराधकः शुद्ध इत्यर्थः भावस्य शुद्धत्वात् । (२०१० ३०६) २२. से य संपट्टिए असंपत्ते, अप्पणा य पुव्वामेव अमुहे सिया
For Private & Personal Use Only
श०८, उ० ६, ठा० १४५ ४१७
www.jainelibrary.org