________________
८६ समणोपासक पहिला इज प्रभु ! स्थूलज मृषावाद ।
नहि पचख्यो ते पाछै पचखतो, प्रश्न पूछ इत्याद ।।
१०. भंग एकसौ सैंताली कह्या, जीव हिंसा नां जेह ।
तिमहिज मृषावाद तणां इता, काल त्रिहं करि तेह ।। ६१. स्थूल अदत्तादान तणां इता, स्थूल मिथुन इम न्हाल ।
स्थूल परिग्रह नां पिण एतला, एकसौ नैं सैंताल ।
८६. समणोवासगस्स णं भंते ! पुवामेव थूलए मुसावाए
अपच्चक्खाए भवइ, से णं भंते ! पच्छा पच्चाइक्खमाणे
किं करेइ ? ६०. एवं जहा पाणाइवायस्स सीयालं भंगसयं भणियं, तहा
मुसावायस्स वि भाणियव्वं । ६१. एवं अदिन्नादाणस्स वि एवं थूलगस्स वि मेहुणस्स,
थूलगस्स वि परिग्गहस्स जाव अहवा करेंतं नाणुजाणइ
कायसा ६२. एते खलु एरिसगा समणोवासगा भवति ।
१२. भांगा पांचुइ अणुव्रत नां, काल त्रिहं नां जाण ।
सर्व सातसौ में पैंतीस छै, एहवा श्रावक माण ।।
६३. मन कर करण करावणो, अनुमोदन किम होय?
उत्तर जिम वच काय नु, तिमहिज मन नो जोय ॥ ६४. जिम वच तनु जोगे करी, करण करावण होय ।
अनमोदन पिण ह्व अछ, तिम मन करि पिण जोय ॥
६३,६४. अथ कथं मनसा करणादि ? उच्यते, यथा
वाक्काययोरिति आह च-आह कहं पुण मणसा करणं कारावणं अणुमई य? जह वइतणुजोगेहि करणाई तह भवे मणसा ॥
(वृ० प० ३७१) ६५,६६. तयहीणता वइतणुकरणाईणं च अहव मणकरणं । सावज्जजोगमणणं, पन्नत्तं वीयरागेहि ॥
(वृ० प० ३७१)
९७,६८. कारावण पुण मणसा चितेइ करेउ एस सावज्ज । चितेई य कए उण सुठ्ठ कयं अणुमई होइ॥
(वृ० प० ३७१)
६५. वच काया नां जोग बिहुँ, तेह तणोज कथीन ।
मन आधीनपणां थकी, मन नां करणज तीन ।। १६. अथवा सावज-जोग नी, चितवणा चित माय।
वीतराग देव तसु, मन नां करण कहाय ॥ ६७. ए सावज करिवं मुझे, इम चितवन करेह ।
सावज एह करावि, द्वितीय करण चितेह ।। १८. फून सावज कोध छते, रूड़े कीg एण।
इम मन करने चितवै, मन करि अनमत तेण ॥ ६६. ए सगलो अधिकार छै, वृत्ति विषे विस्तार ।
ते अनसारे आखियो, लीज्यो न्याय विचार ।। वा०-इहां त्रिविध-त्रिविधे करी ए विकल्प आश्रयी आक्षेप-परिहार । आक्षेप ते प्रश्न, परिहार ते उत्तर । वृद्ध को ते इम-न करै, न करावै, करतां प्रतै अनुमोदै नहीं मन, वचन, काया करी नै, इति एवंरूप त्रिक देशविरति गृहस्थ रै किम हुवै ? स्व विषय थी बाहर अनुमति तो पिण निषेध हुवै, इण कारण थकी त्रिविध-त्रिविधे करी ए विकल्प हुवै।
केयक इम कहै---गृहस्थ नै त्रिविध-त्रिविध करी संवरवू नहीं, ते सम्यक नहीं । जे कारण थकी इणहिज सूत्र नै विषे ते संवरण का ।
तो पूर्वोक्त नियुक्ति नी गाथा में अनुमोदन नां प्रत्याख्यान नो निषेध किम कीधो? ऐहनो उत्तर–ते स्वविषय अनै सामान्य प्रत्याख्यान नै विषे निषेध छ । अन्यत्र-स्वविषय थी बाह्य विशेष पचखाण में एहनो निषेध नथी। जेम स्वयंभूरमण समुद्र नां मत्स्यादिक नै हणवानां त्रिविध-त्रिविधे त्याग कीधे स्यं दोष?
वा०-इह च त्रिविधं त्रिवेधेनेति विकल्पमाश्रित्याक्षेपपरिहारौ वृद्धोक्तावेवम्न करेइच्चाइतियं गिहिणो कह होइ देसविरयस्स ? भन्नइ विसयस्स बहि पडिसेहो अणुमईए वि ॥
(वृ० प० ३७१) केई भणंति-गिहिणो तिविहं तिवेहेणं नत्थि संवरणं। तं न जओ निद्दिट्ट इहेव सुत्ते विसेसेउं ।। तो कह निज्जुत्तीए ऽणुमइनिसेहोत्ति ? सो सविसयंमि । सामन्ने वऽन्नत्थ उ तिविहं तिविहेण को दोसो॥
३९४ भगवती-जोड़
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org