Page Text
________________
ढाल ११५
१. प्रथमोद्देशके प्रत्याख्यानिनो वक्तव्यतोक्ता द्वितीये तु
प्रत्याख्यानं निरूपयन्नाह- (वृ० प० २६४)
दूहा १. प्रथम उदेश विषे कह्या, पचखाणी पहिछाण । द्वितीय उदेशक नै विषे, कहिये बलि पचखाण ।।
_ *जिनजी जयकारी ।। (ध्र पदं) २. हे प्रभ ! ते निश्चै करी, सर्व प्राण सर्व भत रे ।
सर्व जीव सर्व सत्व नों, म्हे वध पचख्यो सूत रे ।। ३. इम कहितां ने स्वामजी, सुपचखाणज थाय ?
दुपचखाण हुवै सही? इम पूछ ये जिन वाय ।। ४. सर्व प्राण जावत बली, सर्व सत्व में सोय ।
हणवा नों त्याग कियो अछ, इम कहै तेहने जोय ।। ५. सुपचखाण हुवै कदा, दुपचखाण किवार । किण अर्थे ? तब जिन कहै, सांभल मुनि सुखकार ।।
वाल-सिय सुपच्चक्खायं सिय दुपच्चक्खायं इम प्रभु कह्यो। हिवै पहिला दुपचखाण नो न्याय प्रभ कहै ते किम ? तेहनो उत्तर-जे यथासंख्य न्याय ते अनुक्रम न्याय । जे पहिला सुपचखाण नुं वर्णन करिवू ते तजीनं यथाआसन्नता न्याय ते नजीकपणां नो न्याय अंगीकार करी. जे दुपचखाण शब्द नजीक ते माट ते नजीक अंगीकरी पहिला दुपचखाण नुं वर्णन करिय छ । ६. सर्व प्राण जाव सत्व नैं, म्हे पचख्या है सदीव ।
एम कहै तिण जीव नैं, न जाण्या जीव-अजीव ।। ७. एह जीव ए अजीव छ, ए त्रस स्थावर एह ।
इण रीते जाण्यां विना, बलि भाखै छै तेह ।। ८. सर्व प्राण जाव सत्व ने, म्हे पचख्या इम वाय । वदतां दुपचखाण छै, सुपचखाण न थाय ।।
सोरठा ६. वृत्ति टबै ए वाय, जाण्यां विण जे जीवड़ा ।
ते पालै नहिं ताय, सुपचखाण न ते भणी ॥ १०. जीव न जाण जेह, जाण्यां विण जे जीव नां ॥
त्याग केम पालेह, तिण सूं दुःपचखाण छ । ११. *इम निश्चै करि गोयमा ! दुपचखाणी छ तेह ।
सर्व प्राण जाव सत्व नों, निज पचखाण वदेह ।।
२. से नूर्ण भंते ! सव्वपाणेहि, सव्वभूएहिं, सव्वजीवेहिं,
सव्वसत्तेहिं पच्चक्खायं३. इति वदमाणस्स सुपच्चक्खायं भवति ? दुपच्चक्खायं
भवति ? ४. गोयमा ! सव्वपाणेहिं जाव सव्वसत्तेहिं पच्चक्खाय
मिति वदमाणस्स ५. सिय सुपच्चक्खायं भवति, सिय दुपच्चक्खायं भवति ।
(श०७।२७) से केण→णं भंते ! एवं वुच्चइ
वा०-'सिय सुपच्चक्खायं सिय दुपच्चक्खायं' इति प्रतिपाद्य यत्प्रथमं दुष्प्रत्याख्यानत्ववर्णनं कृतं तद्यथासंख्यन्यायत्यागेन यथाऽऽसन्नतान्यायमङ्गीकृत्येति द्रष्टव्यम् ।
(वृ० प० २६५)
६,७. गोयमा ! जस्स णं सव्वपाणेहिं जाव सव्वसत्तेहि पच्चक्खायमिति वदमाणस्स णो एवं अभिसमन्नागयं भवति इमे जीवा, इमे अजीवा, इमे तसा, इमे थावरा,
८. तस्स णं सव्वपाणेहिं जाव सव्वसत्तेहिं पच्चक्खायमिति वदमाणस्स नो सुपच्चक्खायं भवति, दुपच्चक्खायं भवति ।
९. ज्ञानाभावेन यथावदपरिपालनात् सुप्रत्याख्यानत्वा भावः,
(वृ०प० २६५)
११. एवं खलु से दुपच्चक्खाई सव्वपाणेहिं जाव
सव्वसत्तेहिं ।
* लय : मामा ठग लागो
श०७, उ०२, ढा० ११५ २२७
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003618 |
| Book Title | Bhagavati Jod 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Tulsi Acharya, Mahapragna Acharya |
| Publisher | Jain Vishva Bharati |
| Publication Year | 1986 |
| Total Pages | 582 |
| Language | Prakrit |
| Classification | Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_bhagwati |
| File Size | 17 MB |