________________
२६. हे आर्य ! तुम्हारे सामायक कवण ? कवण सामायक नों थारै अर्थ।
जावत् विउसग्ग नों अरथ, कवण तुम्हारै अछै समर्थ? ||
३०. स्थविर भगवंत तिण अवसरे, कालासवेसी पुत्र नै कहै एम।
आर्य ! अहो अम्हारै मते, आतम सामायक छै वर खेम ।। ३१. वृत्तिकार इसड़ो कह्य, गुणप्रतिपन्न जीव नै ताय।
द्रव्याथिक नय नै मते, सामायक कहियै सुखदाय ।। ३२.हे आर्य ! सामायक नों अर्थ, अम्हारै मत आत्मा जाण ।
जाव विउसग्ग नों अर्थ, ते पिण आतम हीज पिछाण ।। ३३. कह्यो वृत्तिकार सामायक अर्थ, जीवईज कर्म अणउपादान।
जीव ना गुण छै ते भणी, जीव थकी जदा म पिछान ।। ३४. कालासवेसी-सुत तिण समैं, स्थविर भगवंत प्रतै कहै वाय।
जो आत्मा सामायक तुझ मतै, जाव आत्मा विउसग्ग अर्थ कहाय ।।
३५. तो क्रोधादिक चिउं तजी, आत्मा किण अर्थे गर्यो एम।
निंदामि गरिहाभि किम कहो, अप्पाणं वोसिरामि कहो केम?
२६. के भे अज्जो ! सामाइए ? के भे अज्जो ! सामाइयस्स
अट्ठे ? जाव के भे अज्जो ! विउस्सग्गे ? के भे अज्जो ! वि उस्सग्गस्स अट्ठे?
(श० ११४२५) ३०. तए णं थेरा भगवंतो कालासवेसियपुत्तं अणगारं एवं
वयासी-आया णे अज्जो ! सामाइए, ३१. 'जीवो गुणपडिवण्णो नयस्स दबट्ठियस्स सामइयं'।
(वृ०-५० १००) ३२. आया णे अज्जो! सामाइयस्स अट्टे जाव विउस्सग्गस्स अठे।
(श० ११४२६) ३३. सामायिकार्थोऽपि जीव एव, कर्मानुपादानादीनां जीव
गुणत्वात् जीवाव्यतिरिक्तत्वाच्च। वृ०-प० १००) ३४. तए णं से कालासवेसियपुत्ते अणगारे थेरे भगवते एवं
वदासी-जइ भे अज्जो! आया सामाइए, आया सामा
इयस्स अट्ठे जाव आया विउस्सग्गस्स अट्टे३५. अवहट्ट कोह-माण-माया-लोभे किमळं अज्जो !
गरहह? 'अवहट्टु' त्ति अपहृत्य त्यक्त्वा क्रोधादीन् किमर्थ गर्हध्ये ? 'निंदामि गरिहामि अप्पाणं बोसि रामि' इति वचनात् ।
(व०-प० १००) ३६. यः सामायिकवान् त्यक्तक्रोधादिश्च स कथं किमपि
निन्दति ?निन्दा हि किल द्वेषसम्भवेति ।(वृ०-५०१००) ३७. कालासा ! संजमठ्ठयाए। (श० ११४२७)
संयमार्थमिति, अवघे गर्हिते संयमो भवति, अवद्यानुमतेर्व्यवच्छेदनात्, तथा गर्दा संयमः, तद्धेतुत्वात्।
(वृ०-५०१००), ३८. से भंते ! कि गरहा संजमे ? अगरहा संज मे ? कालासा !
गरहा संजमे, णो अगरहा संजमे। ३६. गरहा वि य णं सव्वं दोसं पविणेति, सव्वं बालियं
परिणाए। दोष -रागादिकं पूर्वकृतं पापं वा द्वेषं वा। बाल्यं—बालतां मिथ्यात्वमविरति च ।
३६. वृत्तिकार कह्यो अभिप्राय ए, त्यक्त-क्रोधादि सामायिकवान।
ते कहो किम निंदा करै? निंदा में द्वेष संभव पहिछान ॥ ३७. स्थविर कहै काला! सुणो, संयम अर्थे गहाँ ताम।
सावज्ज निद्यां संयम हुवै, ते गर्दा संयम - हेतु गुणधाम ।।
३८. कालासवेसी कहै स्यं प्रभु ! गर्दा संयम कै अगर्दा होय।
काला! गर्दा संजम कह्यो, अगही संयम नहिं कोय ।। ३६. गर्दा करी सहु दोष नै, रागादिक पूर्व कृत पाप
खपावै, मिथ्या अव्रत तजी, ए बालपणों सर्व छांडै आप ॥
४०, ४१. एवं खुणे आया संजमे उवहिते भवति । एवं खुणे
आया संजमे उवचिए भवति। एवं खुणे आया संजमे उवट्ठिते भवति।
(श० ११४२८)
४०. इम निश्च तुझ आतमा, संयम नै विष स्थापित होय।
इम निश्चै तुझ आतमा, संयम विष पुष्ट अवलोय ।। ४१. इम निश्चै तुझ आतमा, संयम विषय अधिक सावधान ।
कालासवेसी सांभली, प्रतिबोध्यो समझ्यो गणखान ।। ४२. स्थविर भगवंत ने वंदनै, नमस्कार करि बोल्यो वाय ।
हे भंते ! पद पूर्वे कह्या, अजाणपण करि मैं नवि पाय ।।
४२. एत्थ णं से कालासवेसियपुत्ते अणगारे संबुद्धे थेरे भगवते
वंदति नमसति, वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी-एएसि णं भंते ! पयाणं पुब्धि अण्णाणयाए
१७८ भगवती-जोड़
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org