________________
प्राचीनाचार्य विरचित आराधनापताका में समाधिमरण की अवधारणा का समालोचनात्मक अध्ययन
67
जिणवयण मप्पमेयं महुरं कन्नामयं सुणिंतेणं। सक्का हु साहुमज्झे संसारमहोयहिं तरिउं ।।
(प्राचीनाचार्यविरचित आराधनापताका, गाथा 91) जिणवयणमप्पमेयं महुरं कण्णाहुइं सुणतेणं। सक्का हु साहुमज्झे साहेउं अप्पणो अलैं।।
(निशीथसूत्र-भाष्य, गाथा 83) जह बालो जपंतो कज्जमकज्जं च उज्जुयं भणइ। तं तह आलोएज्जा मायामयविप्पमुककोय।।
(प्राचीनाचार्यविरचित आराधनापताका, गाथा 172) (4) जह बालो जंपंतो कज्जमकज्जं व उज्जुयं भणति । तं तह आलोएज्जा मायामदविप्पमुक्को उ।।
(निशीथसूत्र-भाष्य, गाथा 3863) जे मे जाणंति जिणा अवराहा जेसु जेसु ठाणेसु। ते हं आलोएउं उवढिओ सव्वभावेणं।।
(प्राचीनाचार्यविरचित आराधनापताका, गाथा 207) (5) जे मे जाणंति जिणा अवराहे जेसु जेसु ठाणेसु । ते हं आलोएतुं उवट्ठितो सव्वभावेण।।
(निशीथसूत्र-भाष्य, गाथा 3864)
पंचाशकप्रकरण- आराधनापताका आचार्य हरिभद्र का पंचाशक-प्रकरण भी एक प्राचीन रचना है। तुलनात्मक-दृष्टि से अध्ययन करने पर हम यह पाते हैं कि प्राचीन आचार्य विरचित आराधनापताका की कुछ गाथाएं पंचाशक-प्रकरण में भी पाई जाती हैं। तुलनात्मक अध्ययन की दृष्टि से कुछ गाथाओं को हम नीचे प्रस्तुत कर रहे हैं
(1) जह बालो जंपंतो कज्जमकज्जं च उज्जुयं भणइ। तं तह आलोएज्जा मायामयविप्पमुक्को य।।
(प्राचीनाचार्यविरचित आराधनापताका, गाथा 172) (1) जह बालो जंपंतो कज्जमकज्ज व उज्जुयं भणति। तं तह आलोएज्जा माया-मय विप्पमुक्को उ।।।
(पंचाशक, गाथा 714) जं कुणइ भावसल्लं अणुद्धियं उत्तमद्वकालम्मि। दुल्लहं बोहीयत्तं अणंतसंसारियत्तं च।।
(प्राचीनाचार्यविरचित आराधनापताका, गाथा 216 ) (2) जं कुणइ भावसल्लं अणुद्धियं उत्तिमट्ठकालम्मि। दुल्लहं बोहीयत्तं अणंतसंसारियत्तं च।।
(पंचाशक, गाथा 732)
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org