________________
राजा चंद-प्रेमलालछोरी वात
[ १९३
दीठो । लुगायां दोइ सौ' मांहे उभी सो हला-बधावा गावै छै। त्यांमै उवां' जांण्यौ-चंद राजा जिसो दीसै । लष्यण, रंग, चहिन, निलाड, आष्यां, सरिसो विभनो पडीयो। चंद राजा पिण वडो वहून देषै छै । तिस रांणी सासुनै कह्यौ ! जो सासुजी, वीद तो थाहरौ बैटो दोसै छै । सासु कह्यौ-अबोली रहै, सरीसां देस भरीयो छ । प्रांगलीस ना कहै । तिको हू देषु छु। तिसै फैरा लेतां पहिली मैं जाण्यो-इणनै तौ दगौ हसी, माहरी षबर किसी पडसी ? चुनडी ऊपर तंबोलस्कोर ऊपरा दोहो' लिष्यो
अभी नगरी चंद६ राजा, गिर नगरी प्रेमलालछी।
'संजोग-संजोग' परणीया, मेलो दईवर हाथ ॥१ पछे फेरा लेनै जांनीवासै मझन्यौ 'गावतां पाया । कवरी पाछी गई। तिस चांचलै तेडण आदमी आयो । तरै मै कह्यौ-जांनोयानै कहो, मांको साथ चाल जासी, मोनै सीष द्यो। तरै जांनीया [राजी हवा। जरै पारणेतरो सिरपाव वणाव कीयां] ६ वड जाय बैठौ । तिसै सासु-वहु उतांवली सांस भरी वड ऊपरा आइ बैठी नै सबदांसु वड चलायो। अभो नगरी पाय थंभ्यौ । सासु-बहू ऊतांवलि नगरनै चाली। हुं त्यां पहिली उपरवाडै होइ सेज जु रो ज्यु आइ पौढ़यौ । तिस रांणी प्रागै पाइ दे तो राजा सुतो छ, पिण वोद वणीयो दिसे ज्यु रो ज्यु छ ! तरै राणि दौडि सासुनै कयौ-वहुजी ! थे न मांनै था, पिण थांहरो बेटो वींद थो त्युं रो त्यू वैस', कांकण-डोरडा'', मेंधो छै। अब प्रांपांनै दोहरौ छ ।
तरै माता ऊठी मो कनै आई । तरै मोसु लाल-पाल कर कंठी बांधणनै हाथ घाले । तिसै हु अजाण्यां गलै डोरो बांध्यौ । जरै हुं सुवौ होइ गयो तरै मोने पीजरामै घालि पाला माहै १३ राष्यो। प्राडो तालो दोधौ । कुची बहरै हाथ दोनो । राति पडियां राजा करै, दीहां सुवो करि राषै। अबै वांसिली वात सुणो
जांनि मिल विदनै केसरोयो वागो, पाघ, गेहणौ पहरीया' ; मोड बांध्यो। साथे रजपूत दे पोढ़णनै चांचलै गयौ। तरै षोजां सहेल्यां वरज्यौ पिण मोड सुधो ऊंचो मालीयै गयौ । प्रागै कवरी देषि पूछ्यौ-तु प्रेतरूप कुण ? विद
१. ख. सो-दोइसौ। २. ख. त्यां माहे । ३ ख. उणां । ४. ख. जी। ५. ख. दूहो। ६. ख. चंदो। ७. ख. देव संजोग । ८. '-' ख. गवावतां प्रायौ। ८. ख. [-] ख. प्रतिमें कोष्ठगत अंश नहीं है । १०. ख. वेस । ११. ख. डोरा। १२. ख. बांधीयौ। १३. ख. मै । १४. ख. पहैरिया।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org