________________
अध्ययनं-१०,[ नि. ३०५ ]
२७७ अक्खीणमहानसितो, ते धाया, ते सुट्टयरं आउट्टा, ताहे सयमाहारेति, ताधे पुनरवि पट्टविया ।
तेसिं च सेवालभक्खगाणं जेमंताणं चेव केवलणाणं उप्पन्नं, दिन्नस्स वग्गे छत्ताइच्छत्तं पेच्छंताणं, कोडिनास्स वग्गे सामि दट्टण उववनं । गोयमसामी पुरओं पकड्डमानो सामि पयाहिणीकरेति, तेवि केवलिपरिसं पहाविया, गोयमसामी भणइ-एध सामि वंदह, सामी भणइ-गोयमा! मा केवली आसाएहि, गोयमसामी आउट्टो मिच्छादुक्कडं करेति। तओ गोयमसामिस्स सुट्टयरं अधिती जाया, ताधे सामी गायम भणति-किं देवाणं वयणं गिझं ? आतो जिनाणं?, गोयमो भणति-जिनवराणं, तो कीस अधिर्ति करेसि?, ताधे सामी चत्तारि कडे पनवेइ, तंजहा-सुंबकडे विदलकडे चम्मकडे कंबलकडे, एवं सामीवि गोयमसामोतो कंबलकडसमानो. कि च-चिरसंसट्टोऽसि मे गोयमा! जाव अविसेसमणाणत्ता भविस्सामा, ताधे सामी दुमपत्तयं नाम अज्झयणं पन्नवेइ ।
देवो वेसमणसामानितो ततो चइत्ता णं तुंबवनसनिवेसे धनगिरीनाम गाधावई, सो य पव्वतिउकामो, तस्स य मायापियरो वारेंति, पच्छा सो जत्थ २ वरेंति तत्थ २ विप्परिणामेति जहा अहं पव्वइउकामो, तस्स य तयणुरूवस्स गाहावतिस्स धूया सुणंदा नाम, सा भणइ-ममं देह, ताधि सा दिन्ना, तीसे य भाया अज्जसमितो नाम पुव्वपव्वतितो, तीसे य सुनंदाए कुच्छिसिसो देवो उववन्नो, ताधे भणति धनगिरी-एस ते गम्भो बिइज्जिओ होहिइ, सो सीहगिरिस्स पासे पव्वतितो, इमोवि नवण्हं मासाणं दारतो जातो ॥ इत्यादि भगवद्वैरिस्वामिकथा आवश्यकचुणितोऽवसेया इत्युक्तो नामनिष्पन्ननिक्षेपफः, सम्प्रति सूत्रालापकनिप्पनिक्षेपावसरः, स च सूत्रे सतीत्यतः सूत्रानगमे सूत्रमुच्चारणीयं, तच्चेदम्मू. (२९१) दुमपत्तए पंडुयए जहा, निवडइ राइगणाण अच्चए।
एवं मनुयाण जीवियं, समयं गोयम! मा पमायए। वृ. द्रुमो-वृक्षस्तस्य पत्रं-पलाशं तदेव तथाविधावस्थां प्राप्यानुकम्पितं द्रुमपत्रकं 'पंडुरए'त्ति आर्पत्वात् पाण्डुरकं कालपरिणामतस्तथाविधरोगादेर्वा प्राप्तवलक्षभावं, येन प्रकारेण यथा, 'निपतति' शिथिलवृन्तबन्धनत्वाद्, भ्रश्यति, प्रक्रमात् द्रुमत एव, रात्रिगणानां दिनगणाविनाभावित्वादुपलक्षणत्वाद्वा रात्रिन्दिवससमूहानाम् 'अत्यये' अतिक्रमे, 'एवम्' इत्येवंप्रकारं 'मनुष्याणां' मनुजानां, शेषजीवोपलक्षणं चैतत्, 'जीवितं' आयुः, तदपि हि रात्रिन्दिवगणानामतिक्रमे यथास्थित्या स्थितिखण्डकापहारात्मके नाध्यवसायादिना जनितेनोपक्रमणेन वा जीवप्रदेशेभ्यो भ्रश्यतीत्येवमुच्यते. यतश्चैवमतोऽत्यन्तनिरुद्धः काल: समयस्तम्, अपिशब्दस्य गम्यमानत्वात्समयमप्यास्तामावलिकादि, 'गौतम' इति गौतमसगोत्रस्येन्द्रभूतेरामन्त्रेणं 'मा प्रमादी:' मा प्रमादं कृथाः, शेपशिष्योपलक्ष णं च गौतमग्रहणम्, उक्तं हि नियुक्तिकता-'तनिस्साए भगवं सीसाणं देइ अनुसर्द्धि', अत्र च पाण्डुरकपदाक्षिप्त यौवनस्याप्यनित्यत्वमाविश्चिकीर्षुराह नियुक्तिकृत्नि.[ ३०७] परियट्टिलावनं चलंतसंधि मुयंतबिंटागं।
पत्तं च वसनपनं कालप्पत्तं भणइ गाहं । नि.[ ३०८] जह तुब्भे तह अम्हे तुटव अ होहिहा जहा अम्हे ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org