________________
मूलं-७८३
___१७७ अचिरेण कालेण परिक्खीण घरं, इयरीए धणधन्नेमं घरं समिद्धं जायं १ एवं च जो साहू बन्नहेट स्वहां वा आहारं आहारेइ, नवि आयरिए णवि बालवुड्डगिलाणदुब्बले पडियग्गति अप्पणा य गहाय पज्जत्तं नियत्तइ. एवं सो अप्पपोसआ, जहा सा चुक्का हिरन्नाईणं एवं सोवि निज्जरालाभो तस्स चुक्किहिइ. पसत्यो इमो जो नो वन्नहेडंरूवहेडंवा आहारं आहारेइ, बालाईणं दारंपच्छा आहारेइ. सो नाणदंसणचरित्ताणं आभागी। भवति । एवं पसत्येण । भावणं आहारयव्चो सो पिंडो । इदानीमेनमेवार्थ गाथाभिरुपसंहरन्नाहम. (७८४) . सुज्झिलगा दो वणिया गाम गंतूम करिसणारंभो।
एगस्स देहमंडणबाउसिआ भारिया अलसा ॥ मू. (७८५) मुहधोवणं दंतवणं अहागाईण कल्ल आवासं ।
पुव्वण्हरकणमप्पण उक्कोसयरं च मज्झण्हे ॥ मू. (७८६) तणकट्टहारगाणं न देइ न य दासपेसवग्गस्स।
न य पेसणे निउंजड पलानि हिय हानि गेहस्स।। मू. (७८७) बिझ्यस्सपेसवरगं वावार अन्नपसणे कम्भे।
काले देहाहारं सयं च उवजीवई इड्डी ।। वृ. सुगमाः नवरं 'बाउसिआ' विहसणसीला ।। मुखधावनं करोति, तथा कल्ल'त्ति कल्यपूपकम् आवश्यक पूर्वाह्ये करोत्यात्मना चोत्कृष्टतरं च धृतपूर्णादि मध्याह्ये भक्षयत्येकाकिनी॥ तृणकाष्ठहारकाणां न किश्चिद्ददाति दासवर्गस्य तथा प्रेष्यो यः कश्चित्प्रेष्यते तद्वर्गस्य च न किश्चिद्ददाति, न च प्रेषणे' कार्ये नियुङ्क्ते कर्मकरान् ततश्च भोजनादिना विना ‘पलाणा' नष्टाः हृतं च यत्किञ्चिद्भहे रिक्थमासीत्, एवं हानिर्जाता गेहस्य, तत्रायं लौकिकोऽप्रशस्तो भावः । इदानीं लौकिकप्रशस्तभावप्रतिपादनायाह-द्वितीयस्य या भार्या सा प्रेष्यवर्ग व्यापारयित्वा प्रेषणा कार्ये कर्मणि च विविधे काले च तेषामाहारं ददाति स्वयं च काले आहारमुपजीवति । अयं लौकिकोऽन प्रशस्ता भाव उक्तः, इदा लोकोत्तराप्रशस्तप्रतिपादनायाहम. (७८८) वनबलरूवहे आहारे जो तु लाभि लभंते।
__ अतिरेगं न उ गिण्हइ पाउग्गगिलाणमाईणं॥ मू. १७८९) जह सा हिरन्नमाई परिहीणा होइ दुक्खआभागी।
एवं तिगपरिहीणो साहू दक्खस्स आभागी॥ मू. (७९०), आयरियगिलाणपट्टा गिण्ह न महंतवि जो साहू।
ना बन्नरत्वहरेउं आहारे एस उपसत्थो॥ ७. वर्णबलरपहेतुमाहारयति यश्च लाभे क्षीरादौ लभ्यामाने सति प्रायोग्यं ग्लानादीनामतिरिक्तं न गृह्याति ।। यथा सा गृहस्था हिरण्यादिपरिहींना संजाता दुःखभागिनी च जाता एवं सादुरपि त्रिकणज्ञानदर्शनचारित्रलक्षणेन हीनो दु:खस्य भागी भवति । उक्ती लोकोत्तरोऽप्रशस्तः, इदानीं लोकोनरप्रशस्तभावदर्शनायाह-आचार्यादीनामर्थाय गृह्याति न ममेदं योग्यं किन्त्वाचार्यादः, एवं यः साधयाति. रोषं सुगम । उक्तो लोकोत्तरः प्रशस्तो भावः. उक्तं भावद्वारम्॥ मू. (७९१) उग्गमउप्पायणसएसणाए बायाल होति अवराहा ।
सोहेउं समुयाणं पड़प्पन्ने वच्चए वसहिं ।। म. (७९२) सुन्नधरदेउले वा असई य वस्सयरस वा दार। 261 12
आता
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org