________________
३७४
आवश्यक मूलसूत्रम्-१-१/१
करेजसुत्ति, रन्ना पडिस्सुयं, माइठाणेण एगो पेसिओ, रन्नो आगंतूण साहइ-कया सरीरविई देवीए, पच्छा राया करेइ, एवं पइदिणं करेंताण कालो वच्चइ, देवीपेसणववएसेण बहुंकडिसुत्तगाइ खज्जइ राया, एगेण चिंतियं-अहंपि खत्ति करेमि, पच्छा राया दिट्ठो, तेन भणिओ-कुतो तुमं?, भणइ-देव ? सग्गाओ, रन्ना भणियं-देवी दित्ति, सो भणइ-तीए चेव पेसिओ कडिसुत्तगाइिंनिमित्तंति, दवावियं से जहिच्छियं, किंपिन संपडइ, रन्ना भणियं-कया गमिस्ससि?, तेन भणियं-कलं, रन्ना भणियं-कलं ते संपाडेस्सं, मंती आदिट्ठा-सिग्धं संपाडेह, तेहिं चिंतियंविनटुं कर्ज, को एत्थ उवाओत्ति विसण्णा, एगेण भणियं-धीरा होह अहं भलिस्सामि, तेन तं संपाडिऊण राया भणिओ-देव ! एस कहं जाहित्ति ?, रन्ना भणियं-अने कहं जंतगा?, तेन भणियं-अम्हे जं पट्टवेता तं जलणप्पवेसेणं, न अन्नहा सग्गं गमिस्सइ, रन्ना भणियं-तहेव पेसेह तहा आढत्ता, सो विसण्णो, अन्नो य धुत्तो वायालो रन्नो समकखं बहुं उवहसइ जहादेविं भणिज्जसि-सिणेहवंतो ते राया, पुणोविजं कजं तं संदिसेन्जासि, अन्नं च इमं च बहुविहं भणेज्जासि, तेन भणियं-देव ! नाहमेत्तिगं अविगलं भणिउं जाणामि, एसो चेव लट्ठो पेसिज्जउ, रन्ना पडिसुयं, सो तहेव णिजिउमाढत्तो, इयरो मुक्को, अवरस्स माणुसाणि, से विसण्णाणि पलवंति-हा ! देव ! अम्हेहिं किं करेजामो?, तेन भणियं-नियतुंडं रक्खेजह, पच्छा मंतीहिं खरंडिय मुक्को, मडगं दटुं, मंतिस्स पारिणामिया ॥
खमएत्ति, खमओ चेल्लएण समं भिक्ख हिंडइ, तेन मंडुक्कलिया मारिया, आलोयणवेलाए नालोएइ, खुड्डएणं भणियं-आलोएहित्ति, रुट्टो आहणामित्ति थंभे अमडिओ मओ, एगत्थ विराहियसामण्णाणं कुले दिट्ठीविसो सप्पो जाओ, जाणंति परोप्परं, रत्तिं चरंति मा जीवे मारेहामित्ति, फासुगं आहारेमित्ति । अन्नया रन्नो पुत्तो अहिणा खइओ मओ य, राया पउसमावण्णो, जो सप्पं मारेइ तस्स दीणारं देइ, अन्नया आहिँडिएणं ताणं रेकाओ दिवाओ, तं बिलं ओसहीहिं धर्मति, सीसाणि निंताणि छिंदइ, सो अभिमुहो न णीइ, मा मारेहामि किंचित्ति जाइस्सरणत्तणेण, तं निग्गयं निग्गय छिंदइ, तेन पच्छा रायाए उवनीयाणि, सो राया णागदेवयाए बोहिजइ, वरो दिन्नो-कुमारो होहित्ति, सो खमगसपो मओ समाणो तत्ता राणियाए नागदत्तो पुत्तो जाओ, उम्मुक्कबालभावो साहुं द8 जाई संभरित्ता पब्बइओ । सो य छुहालुगो अभिग्गह गेण्हइ-मए न रूसियव्वंति, दोसीणस्स हिंडइ, तस्स य आयरियस्स गच्छे चत्तारि खमगामासिओ दोमासिओ तिमासिओ चउमासिओ; रत्ति देवया आगया, ते सव्वे खमए अइक्कमित्ता खुड्डुयं वंदइ, खमएण निग्गच्छंती हत्थे गहिया, भणिया य-कडगपूयणे ! एयं तिकालभोइयं वंदसि, इमे महातवस्सी नं वंदसित्ति, सा भणइ-भावखमगं वंदामि न दब्बखमएत्ति, गया, पभाए दोसीणगस्स गओ, निमंतेति, एगेण गहाय पाए खेलो छूढो, भणइ-मिच्छामि दुक्कडं खेलमल्लो तुब्भ नोवणीओ, एवं सेसेहिवि, जेमेउमारद्धो, तेहिं वारिओ, निव्वेगमावण्णो, पंचवि सिद्धा, विभासा, सव्वेसिं पारिणामिया बुद्धी । ___ अमञ्चपुत्तो वरधनू, तस्स तेसु तेसु पओयणेसु पारियामिया, जहा माया मोयाविया, सो पलाइओ, एवमाइ सव्वं विभासियव्वं । अन्ने भणंति-एगो मंतिपुत्तो कप्पडियरायकुमारेण समं हिंडइ, अन्नया निमित्तिओ घडिओ, रतिं देवकुंडिसंठियाणं सिवा रडइ, कुमारेण नेमित्तिओ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org