________________
दशा-१०, मूलं-१०१, [नि-१४४] जतिपरिसहाए मनुस्सपरि० देवपरि० अनेगसहाएजावधम्मो कहितोपरिसापडिगया सेणितोपडिगतो,
मू (१०२) तत्थ एतियाणं निग्गंधणं निग्गंधीणय सेणियंरायंचेल्लणंदेल्पिासित्ताणं इमेतारूवे अब्भत्थिते जाव संकप्पे समुपञ्जित्था । अहोणं सेणि राया महिद्दीए जाव महेसकावे जेणं हाते कयकोउयमंगल पायछित्तेसव्वालंकारभूसिते चेल्लणादेवीए सद्धिं उरालाइंभोगभोगाइं जमाणे विहरति । न मे दिट्ठा देवा देवलोगंससि सक्खं खलु अयं देवे, जति इमस्स तवनियमबंभचेरफलवित्तिविसेसे अस्थि?, वयमविआगमेस्साणंइमाईएतादेउरालाइंएयारूवाइंमानुस्सगाइंभोगभोगाई भुंजमाणे विहरामो, सेत्तं साहू । अहोणं चेल्लणा देवी महिड्डिया जाव महेसक्खा जा णं हाया कयबलिकम्माजावसव्वालंकारविभूसिता सेणिएणरत्रासद्धिं उरालाइंजायमानुस्सगाइंभोगभोगाई भुंजमाणी विहरति न मे दिट्ठा देवीओ देवलोगमि, सक्खं खलु इयं देवी, जेइ इमस्स तवनियमबंभचेरवासस्स कल्लाणे फलवित्तिविसेसे अस्थि? वयमपिआगमिस्साणंइमाइंएयारूवाइंउरालाई जाव विहरामो, सेत्तं साहू।
मू(१०३) अजोसि समणे भगवं महावीरे तं बहवे निग्गंथाण निग्गंधीओ य आमंतेत्ता एवं वदासि-सेणियं रायंचेलणं देविं पासित्ता इमेतारूवे अब्भत्थितेजाव समुपज्जित्य । अहोणं सेणिए राया महिडीए जाव सेत्तं साहू अहो णं चेलणा देवी महिड्डिया सुंदरा जाय सेसे नूनं अज्जो अत्थे समढे ? हंता अत्थिा एवं खलु समणाउसो मए धम्मे पन्नत्ते इणमेव निग्गंथे पावयणे सच्चे अनुत्तरे पडिपुन्ने केवलिए संसुद्धो नेआउए सल्लगत्तणे सिद्धिमग्गे मुत्तिमग्गे निजाणमग्गे निव्वाणमग्गे अवितधमविसंदिद्धे सव्वदुक्खप्पहीणमग्गे इत्थंठिया जीवा सिझंति बुझंति मुचंति परिनिव्वायंति सव्वदुक्खाणमंतं करेंति।जस्सणंधम्मस्स निग्गंथे सिक्खाए उवट्ठिएविहरमाणे पुरादिगिच्छाए पुरापिवासाए पुरावाताऽऽतवेहि, परा पुढे विरूवरूवेहिं परिसहोवसग्गेहिं उदिन्नकामजाए यावि विहरेज्जा, सेय परिक्कम्मेझा, सेय परिक्कम्ममाणे पासेजा, जे इमे उग्गपुत्ता महामाउया भोगपुत्ता महामाउया तेसिं अन्नतरस्स अतिजायमाणस्स निजायमाणस्स पुरओ महं दासी-दास-किंकरकम्मकर-पुरिस-वायत्तपरिक्खित्तं छत्तंभिगारं गहाय निगच्छंति, तदनंतरचणं पुरतो महं आसा आसवरा उभओ तेसिं नागा नागवरा पिट्टओ रहा रहवरा संगिल्लिसेणं उद्धरिय सेयछत्ते अब्भुग्गतभिगारे पग्गहियतालियंट्टे पवियथसेयचामरा वालवीयणिए अभिक्खणं २ अभिजातियनिजातियसप्पभासमुचावरं चणंहाते कयबलिकम्मे जाव सव्वालंकारभूसितेमहतिमहालियाए कूडागारसालाए महतिमहालयंसि सीहासनंसि जाव सब्बरातिनिएणं जोतिणा ग्झियायमाणेणं इत्थीगुम्मपरिवुडे महता-हतनगीतवाइततंत्तीतलतालतुडिघणमुत्तिगमद्दल-वाइयरवें ओरालाई मानुस्सगाई भोगभोगाई भुंजमाणे विहरति । तस्स णं एगमवि आनवेमाणस्स जाव चत्तारि पंच अवुत्ता चैव अब्भुट्टेति । भण देवानुप्पिया किं? करेमो, किं ? उवनेमो किं चेट्ठामो?, किं? भे हितं इच्छितं किं भे आसगस्स सदति ? जं पासित्ता निग्गंथे निदान करेति । जइ इमस्स तवनियमबंभचेरवासस्स तं चेव जाव साहू । एवं खलु समणाउसो निग्गंधे निदानं किचा तस्स ट्ठाणस्स अनालोइयऽपडिक्ते कालमासे कालं किच्चा अन्नतरेसु देवलोगेसु देवत्ताए उववत्तारो भवंति, महिड्डिएसु जाव चिरहितीएसु सेणं तस्य देवे भवति महडिए चिरहिए, ततो देवलोगातो आउखतेणं द्वितिखतेणं अनंतरं चयं चइत्ता जे इमे उग्गपुत्ता महामाउया भोगपुत्ता महामाउया
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org