________________
दशा-८, मूलं - ५३, [नि- १२१]
वा वासारत्तिउ वा एगठ्ठे ।
उक्तं च- “संवच्छरं वावि परं पमाणं बीयं च वासं न तहिं वसेज्जा ।। एस कप्पो मेरा-मज्जाया कस्स ? थेराणं भणिता आपुच्छभिक्खायरियादिविगति-पच्चक्खाणं जाव मत्तगंत्ति । जिनानवि एत्यं किंचि सामन्नं पाएणं पुन धेराणं । वासावासं नो कप्पति निग्गंथा निग्गंथी ० परंपजोसवणातो अधिकरणं वदित्तए अतिक्रामयित्वा इत्यर्थः । वदित्तए जधा अधिकरणसुत्ते, कताई ठवणा द्दिवसे चेव अधिकरणं समुप्पन्नं होज, तं तद्दिवसमेव खामितव्वं, जो परं पोसवणातो अधिकरणं वदति सो अकप्पो अमेरा निज्जूहितच्वो गणातो तंबोलपन्नज्ञातवत् उवसंतउबट्ठिते मूलं, वासावासं पज्जोसविताणं इह खलु पवयणे अज्जेव पज्जोसवणादिवसे क्कक्खडे -महल्लसद्देण, कडुए-जकारमकारेहिं, वुग्गहो कलहो सामायारीवितहकरणो, तत्थावराहे सेहेन रातिनितो खमितव्वो । पढमं जतिवि रातिनिओ अवरद्धो पच्छा रातिनितो खामेति, अह सेहो अम्भुट्ठधम्मो ताहे रातिनितो खमिति । पढमं खमितव्वं सूयमेव खामितव्वो परो, उवसमितव्वं अप्पणा, अन्नेसिंपि उवसमो कातव्यो । उवसमेतव्वं संजताणं संजतीण य जं अजितं समीरवल्लएहिं० गाथा । तावो भेदो०
७१
संगती-सोमना मतीसंमती रागदोसरहिता । संपुच्छणति-सज्झायाउत्तेहिं होतव्वं । अहवा संपुच्छणा सुत्तत्सु कातव्वा । न कसाया वोढव्वा । अहवा जो खामितो वा अक्खामितो वा उवसमिति तस्स अस्थि आराधना नाणादि ३ जो न उवसमति तस्स नत्थि, एवं ज्ञात्वा तम्हा अप्पणा उवसमितव्वं । जति परो खामितो न उवसमति तम्हा किं ? निमित्तं जेन उवसमसारं उवसमष्पभवं उवसममूलमित्यर्थः, समणभावो सामन्नं । वासासु वाधातनिमित्तंति तिन्नि उवरसया, घेत्तव्वा । का सामायारी ? उच्यते विउव्विया पडिलेहा-पुनो पुनो पडिलेहिज्जति संसत्ते असंसत्ते तिनि वेलाउ पुव्वण्हे भिक्खं गतेसु वेंतालियं, जे अन्ने दो उवस्सया तेसिं वेउव्विया पडिलेहा दिने दिने निहालिज्जत्ति पडिलेहा, मा कोइठाइत्ति ममत्तं वा काहिति, ततिए दिवसे पादपुंछणेण पमजिज्जति । वासावासं अन्नतरं दिसिं वा अनुदिसिं वा । अभिगिज्झ भिक्खं सन्नाभूमि गमित्तए कहिअं आयरियादीनां सेसाणंपि, एवं सव्वत्थचि सेसेण-वासासु जेन ओसन्नं प्रायशः तवसंपउत्ता छट्टादी पच्छित्तनिमित्तं संजमनिमित्तं च चरति, चरन्तं योऽन्यश्चरति स पडिचरति पडिजागरति गवेसंति अनागच्छंतं दिसं वा अनुदिसं संघाटगो ।
"वासावासं पजोसवियाण चत्तारि पंचजोयणत्ति" संथारगोवस्सग निवेसनं साही वाडग वसभ ग्गामभिक्खं कातुं अद्दिठे वसिऊण जाव चत्तारि पंच जोयणा अलब्धंते, एवं बासकप्प उसधनिमित्तं गिलाणवेजनिमित्तं वा, नो से कप्पति तं रयणि जहि से लद्धं तहिं चैव वसित्तए । अहवा जाव चत्तारि पंचजोयणाई गंतुं अंतरा कप्पति वच्छए न तत्थेवं जत्य गम्मति । कारणितो वा वसेज्ज ॥ " इच्ज्ञेयं संवत्सरीयं" इति । उपप्रदर्शन एस जो उक्तो भणितो सांवच्छरिकश्चातुर्मासिक इत्यर्थः । थेरकप्पो-थेरमज्जाता थेरसामायारी, न जिनानं अथवा जिनानवि किंचि एत्य जधा अगिहंसि अहासुतं जहासुत्ते भणितं न सूत्रव्यपेतं । तथा कुर्वतः अहाकप्पो भवति । अन्नहा अकप्पो । अधामग्गं कहं ? मग्गो भवति एवंकारेंतस्स नाणादि ३ मग्गो। अधा तचं यथोपदिष्टं सम्यक् यथावस्थित-कायवाङ्मनोभिः, फासित्ता आसेवेत्ता पालेत्ता रक्खित्ता सोभितं-करणेन कतं, तीरितं नीतं अंतमित्यर्थः । यावदायुः । आराहेत्ता अनुपालनाए य करेंतेण सोभितं किट्टितं
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org