________________
दशाश्रुतस्कन्ध-छेदसूत्रम् - ८/५३
उदगवधो मइलाए उवरि हिट्ठावि आयाणं कर्मणां दोसाणं वा । उच्चं च कुच्चं च उच्चाकुंचं न उच्चाकुखं अनुच्चाकुच्छं, भूमीए अनंतरे संथारए कए। अवेहासेपि पीपिलिकादिसत्तवहो दीहाजादिओ वा इंसिज, तम्हा उच्चो कातच्यो । उक्तं च-हत्यं लंबति सप्पो० गाथा । कुव्वो संघट्टएण कुंथूमंकुणादिवधो अनट्ठाव्वंधी पक्खस्स तिन्निचत्तारि वाराउ वा बंधंति, सज्झायादिपलिमंथो पानसंघट्टणा य, अथवा अनट्ठाबंधी सत्तहिं छहि पंचहिं वा अडएहिं बंधति । अमियासणितो अबद्धासणितो ठाणातो ठाणसंकर्म करेमाणो सत्ते वहेति, अनातावियस्स संथारगपादादीणं पनंगकुंथूहि संसज्जते, तक्कज्ज अनुवभोगो उवभोगनिरत्यए य अधिकरणं । उवभुंजमाणस्स जीववधो
असमितो इरियादिसु भासणे संपातिमवधो दुन्नेयो नेहच्छेदो ततियाए । पढमचरिमासु दोन्हं अपेह अपमजणे दोसो || नेहो आउक्कातो चेव नेहच्छेदो, परिणतो वा न वा दुविन्नेओ ततियाए एसनाए समितीएत्ति अभिक्खणं । ठाणनिसीअन तुअट्टणो उवहिं आदाननिक्खेव तधा तहा एतानि झणाणि संथारादीणि न परिहरंति तहा तहा संजमे दुआराधए । जो पुन-अभिग्गहितसेज्जासणितो भवति, तस्य अनादानं भवति, कर्मणो असंयमस्य वा । उच्चो कातव्वो अकुचो बंधितव्वो । अट्ठाए एक्कसि पक्खस्स अट्टगा चत्तारि बद्धासणेणं होतव्वं कारणे उट्ठेति, संथारगादी आतावेतव्या पमज्जमणा सीलेन य भवितव्वं, जधा जधा एतानि करेति तहा तहा संजमो सुटु आराहिंतो भवति, सुकरतो वा ततो मोक्खो भवति ।। "वासावासं तओ, उच्चार" तउत्ति-तओ अंतो अहियासिताओ, अनहियासियाओ वि तओ, आसने मज्झे दूरे एक्क्क्का वाघातिनिमित्तं एवं बाहिंपि ३ उस्सन्नं प्रायशः प्राणा वीजा वगा संखणग इंदगोवगादिः प्राणा अहुन्नुब्मिणा बीजा ते हरिता जाता, आयतनं स्थानं ॥ "वासावासं तउ मत्तया" ओगिण्हित्तए तं उच्चारमत्तएवि बेलाए धरिते आयविराधना वाऽसंते संजमविराधना य बाहिं निंतस्स गुम्मियादि गहणं तेन मत्त बोसिरिता बाहिं निता परिद्ववेंति, पासवणेवि आभिग्गर्हितो धरेति, तस्ससति जो जाहे वोसिरति सो ताहे धरेति न निक्खिवति । सुयंतो वा उच्छंगे ठितयं चेव उवरि दंडए व दोरेन बंधति गोसे असंसत्तिया भूमीए अन्नत्थ परिवेति ।
"वासावासं नो कप्पति निग्गंथा २ परं पज्जोसणातो गोलोममेत्तावि केसा जाव संवच्छरियथेरकप्पे उवातिणावेत्तपत्ति अतिकमितए, केसेसु आउक्कातो लग्गति, सो विराधिजेति, तेसु य उल्लंतेसु छप्पितियातो समुच्छंति छप्पईयाओ य कंडुयंतो विराधेति । अप्पणो वा क्खतं करेति, जम्हा एते दोसा तम्हा गोलोमप्पमाणमेत्तावि न कप्पंति, जति च्छुरेण कारेति कत्तरीए वा, आणादी ताओ छप्पितियातो छि ंति । पच्छा कम्मं च महावितो करेति, ओभामणा, तम्हा लोतो कातव्वो, तो एते दोसा परिहरिता भवंति । भवे कारणं, न करेज्जा विगलोयं असहू न तरति अहियासेत्तुं लोयं, जति करेति अत्रो वा उवद्दव्वो भवति, बालो रुएज वा, धम्मं वा छड्डेज्जा गिलाणो वा, तेन लोओ न कीरति । जति कत्तरीए कारेति पक्खे पक्खे कातव्वं, अध च्छुरेण मासे मासे कातव्वं । पढमं छुरेन पच्छा कत्तरीए अप्पणा दवं धेत्तूण तस्सवि हत्यधोवणं दिजति एस जयणा ध्रुवलोयउ जिनाणं, थेराण पुन वासासु अवस्स कायव्वो । पक्खियारोवणा वताणं सव्वकालं, अहवा संधारयदोराणं पक्खे २ बंधा मोत्तव्वा पडिलेहेतव्या य, अथवा पक्खिया आरोवणा केसाणं कत्तरीए अन्नधा पच्छित्तं, मासिए खुरेणं, लोतो छण्हं मासाणं उक्कोसेणं थेराणं, तरुणाणं चाउम्पासितो संवच्छरिउत्ति
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
७०